Throwback Thursday ‘De halve van Amsterdam’

De 1e kerstdag is aangebroken en ik wil iedereen hele fijne kerstdagen wensen. Aangezien deze 1e kerstdag op een donderdag valt wil ik toch nog even terugblikken op 1 van de lopen waar ik, naast de marathon van Rotterdam, enorm naar toegewerkt hebt dit jaar. En deze loop zal zeker ook tot 1 van de hoogtepunten van 2014 behoren….wil je weten waarom? Lees dan snel verder. Oké ik geef toe… het is een lang verhaal, maar het is echt het lezen waard. Veel leesplezier.

Na de marathon van Rotterdam april j.l.  wist ik al vrij snel wat mijn nieuwe doel zou worden voor 2014, de halve marathon van Amsterdam. Nu zal je denken een halve lopen terwijl je net een hele hebt gelopen, dat moet toch een eitje worden voor jou?? Maar nee.  Ik wilde niet zomaar de halve van Amsterdam lopen, maar ik wilde een dik vet P.R. neerzetten.  Er was immers genoeg tijd om mij m.b.v. de schema’s van justtri.nl goed hierop voor te bereiden. Maanden van hard trainen, diverse loopwedstrijden met diverse opdrachten gingen voorbij en ineens was het dan zover!  Ineens was het zondag 19 oktober! De dag waarop alles zou moeten samensmelten om mijn huidige PR van 1:46:55 met een sloopkogel te kunnen verpletteren.

Een paar dagen voorafgaand aan deze dag had loopmaatje en mijn voorbeeld Nesrine mij aangeboden om mij te gaan hazen naar een mooie tijd. Nu kon het echt niet meer stuk gaan!!! Op vrijdag mijn mooie startnummer opgehaald en mogen kennis maken met legende Lornah Kiplagat. Hierbij heb ik ook gelijk kennis gemaakt met haar mega gave kleding lijn, die overigens ook online te bestellen is. En ik kon het niet laten om niet een setje mee te nemen. Ben je nieuwsgierig geworden naar Lornah Sports… klik dan hier. Verder even heerlijk over de marathon expo gestruind samen met loopmaatje Michiel (Halve marathon), mijn moeder (support) en mijn stiefvader (8KM) en toen op naar huis. Op zaterdagavond kwam een berichtje van Nesrine dat zij een testrondje had gedaan en zich een olifant voelde.  Oh Oh… nou ja afwachten maar.

Op zondag ging al vroeg de wekker omdat mijn stiefvader de 8km ging lopen en de start hiervan al om 10:10 uur was. Het was een niet al te beste nacht geworden qua slaap, maar met een stapel pannenkoeken voor mijn neus kwam ik langzaamaan tot leven. Samen met vriendlief (gewapend met camera) op naar de auto en daar stonden mijn stiefvader en moeder al te wachten. Ondertussen kreeg ik een aantal verontrustende berichtjes van Nesrine. Zij voelde zich niet goed en zou nog een testrondje van 3km lopen om te kijken hoe haar benen deze ochtend voelde. Oh oh een klein beetje stress kwam om de hoek… maar ja… tot een paar dagen geleden zou ik ook alleen gelopen hebben, dus adem in, adem uit. In Amsterdam kreeg ik het verlossende bericht van Nesrine, ze zou toch gaan starten. YEAH!

De 8km ging bijna beginnen dus snel op zoek naar loopmaatje Jelle zodat hij samen met  Ruben (mijn stiefvader) het startvak in kon. Nadat we hun hadden uitgezwaaid zijn we nog even snel naar de expo gegaan met de familie van jelle en daarna het olympisch stadion in. Daar de lopers van de 8km en de toplopers van de marathon ingeroepen, geklapt enz! Ruben kwam in een mooie tijd van 46:48 minuten binnen en Jelle in 50:20 minuten. Iets voor 12 uur was het tijd om naar de tweet up bij de hardloopwinkel te gaan. Onderweg kwamen we loopmaatje Niels tegen en deze zou ook naar de winkel komen. Daar eenmaal aangekomen stond Nesrine al  met Michiel te wachten en niet lang daarna kwam ineens Maaike om de hoek. Maaike ken ik eigenlijk alleen van twitter en instagram en wat is het dan leuk om iemand ineens in het echt te zien. Ze kwam vandaag om ons allemaal speciaal aan te moedigen en om mooie foto’s te maken. De snelle jelle’s, Christine,  Ruben (ruben rent), Cor en Niels druppelden niet veel later ook binnen. In de Hardloopwinkel hadden we prima uitzicht op de marathonlopers die binnen gesneld kwamen en konden we nog even heerlijk wachten.  Snel nog even omkleden en een  laatste plasje. Mijn moeder  en stiefvader uitgezwaaid (mijn moeder moest helaas werken), vriendlief veel ‘wacht’ succes gewenst en toen was het tijd om richting het startvak te gaan.

Eenmaal in het startvak  nog even met Nesrine de laatste tactieken doorgenomen en kon het echte werk gaan beginnen. 3-2-1… en daar gingen we! KASPLATSH… shit… daar ging gel nummer 1… Message to myself ‘stop je gel niet tussen je spibeltband en je broek’. Nou ja dan maar iets zuiniger aan doen met mijn 2 andere gelletjes. De tactiek van Nesrine en mij was de 1^e 5km iets rustiger lopen, dan versnellen en op het einde nog een schepje erboven op. We liepen de 1^e km’s wel al iets voor op schema, maar liepen eigenlijk allebei lekker.. De km’s vlogen voorbij en ineens bij 4km kwam Michiel voorbij gesneld. Na even een kort babbeltje ging hij er als een speer vandoor en voor we het wisten was de 1^e drankpost al in zicht. Nesrine zou voor mij water gaan halen zodat ik gewoon door kon lopen. Het was druk, maar ik kreeg keurig mijn bekertje van Nesrine aangereikt. Wat kan water toch heerlijk zijn! Want gedver wat was het 1^e deel drukkend benauwd zeg. Langzaamaan ging het tempo iets omhoog, maar bij 6km bleek het toch teveel te zijn voor Nesrine en moest zij langzamer gaan lopen en liet zij mij gaan. Go Gaby, je doet het goed! En ineens liep ik ‘alleen’. Niet veel later zag ik, Kimberly, maatje van het mooie vrouwen team samen met haar vriend staan dus dat gaf weer een goeie boost! Langs de vlaggen van mijn geliefde Q-music en ik wist dat ik nu in de buurt was van de metrohalte Spaklerweg. Daar zou vriendlief gewapend met camera en flesje water staan. Vlak voor dat punt kwam ineens de groep met de pacer van 1:35 uur voorbijsnellen. Heel even geprobeerd mee te lopen, maar dat was toch echt te hoog gegrepen. Door de drukte van de groep zag vriendlief mij heel laat en kon hij alleen nog het flesje water aangeven. Maar het was toch fijn om weer even een aanmoediging van een bekende te krijgen. Het volgende punt waar een bekende zou staan zou op de Stadhouderskade zijn dus ik had nog wat kilometers zonder bekende te gaan. Ondertussen aangekomen bij het 11km punt, liep ik aardig in gedachten, kreeg ik een kneepje in mijn arm. Daar liep Ruben, na een kort babbeltje over of ik op schema lag, snelde hij weer voort. Inmiddels was ik al aardig de km’s aan het aftellen,  liep ik op schema voor 1:40 en voelde ik mij nog prima. Eenmaal aangekomen op de Stadhouderskade was ik druk aan het speuren naar het bord van HELD Sanne! En ja hoor!!! Daar zag ik haar eindelijk staan, gewapend met het oranje Held bord! Even een high five en weer door! BAM weer een bak energie. Nu zou het niet lang meer duren voordat we het vondelpark in zouden gaan en dan zou ik er bijna zijn. Nog even door de ‘cheering zone van de Runningjunkies en op naar het Vondelpark. Het mooie hek van het vondelpark door, viaductje onderdoor en BOEM! Daar lag ik…. Languit…vooruitgeschoven op mijn handen en rechterknie. Ik weet niet wat er precies gebeurde, want het ging zo snel, maar ik kwam door toedoen van iemand anders ten val. Het enige wat ik op dat moment dacht was ‘K*T mijn tijd’. Ik ben zo snel mogelijk opgestaan en geprobeerd door te gaan. Diegene waardoor ik ten val kwam, kwam nog teruglopen, maar ik kon alleen maar schelden tegen hem. Onder luid applaus van het publiek in het vondelpark geprobeerd mijn tempo te herpakken. Het enige wat ik eigenlijk alleen maar wilde doen op dat moment was keihard een potje janken, maar dan zou ik nog later binnenkomen. Mijn ademhaling was wel door het ‘bijna’ huilen wel even rampzalig, maar ik kon mij gelukkig snel weer herpakken en doorknallen. Er leek wel geen einde aan het vondelpark te komen, maar daar was eindelijk het hek. Op naar het allerlaatste stukje, op naar de finish. Nu was het echt aftellen… kijkend op mijn klokje had ik nog heel even een kleine hoop op een tijd onder de 1:40. Hop nog een klein tandje erbij. En daar was het stadion!!  Wat is dat Kicken zeg!! Ik zag daar dat 1:39 niet meer ging lukken, dus toen vol voor de 1:40. Nog even zwaaien naar vriendlief en Jelle en toen door naar de finish.

En toen kwamen de tranen!! Niet alleen vanwege mijn prachtige PR van 1:40:30, maar ook nog even ontlading van emoties van de val. Na even uitgehuild te hebben in de armen van Runnersworld Ramiro (thnx Ramiro) doorgewandeld om daar Michiel en Niels te zien staan. Hop en daar kwamen nog meer tranen. Hun vingen mij superlief op en hun beiden hadden ook een dik vet P.R. gelopen. Met nog natte ogen liep ik door en toen zag ik Ruben staan.. en ja hoor.. weer Janken. Toen door naar de medaille! Ohhh wat heb ik keihard gevochten voor deze , vooral die laatste km’s. Omdat ik niet wist hoe lang Nesrine erover zou doen en ik het toch een beetje koud begon te krijgen zijn we doorgelopen naar de hardloopwinkel.  Niet snel daarna kwam Nesrine binnen. Ondertussen even de schade van mijn val opgenomen, gelukkig, alleen maar wat schaafplekken. Langzaamaan begon er een steeds grotere glimlach op mijn gezicht te verschijnen! Ik had het toch maar mooi geflikt! 1:40:30.

Na nog even gezellig gebabbeld te hebben met iedereen was het tijd om naar huis te gaan. Ik had met vriendlief afgesproken dat ik pas een groot bord met friet zou krijgen als ik een P.R. had gelopen…. thuis kwam ik er achter dat ik ook een P.R. op de 15 en de 20km had gelopen. Driedubbel feest. Je kan natuurlijk wel raden hoe de frietjes smaakte…. HEERLIJK!!

De inschrijvingen voor de Amsterdam marathon voor aankomend jaar zijn alweer geopend. Het belooft een speciale editie te gaan worden aangezien zij op 18-10-2015 hun 40 jarig jubileum gaan vieren. De afstanden waarvoor je je kunt inschrijven zijn de 8km, de halve marathon en de hele marathon. Daarnaast zijn er voor de kinderen de mini-marathon en de skylanders kids run (beiden 1km). Ben je enthousiast geworden door mijn verhaal en wil je ook finishen in het prachtige Olympische stadion, schrijf je dan snel in en wie weet zie ik je dan daar! Klik hier voor meer informatie over de TCS Amsterdam marathon.