Whaaaa en dan is het ineens nog maar 5 weken tot aan de Boston marathon. De weken waarin je als marathonner flink wat kilometers maakt zijn nu volop bezig en yes.. ook ik maakte afgelopen week weer behoorlijk wat kilometers. Verdeeld over 4 loopjes liep ik toch maar weer mooi 49 kilometer, met als ’toetje’ een 10 kilometer zonder stops en pijnvrij! Yes! Het lijkt erop of ik weer ‘back on track’ ben, maar eerst kijk ik nog even terug op de afgelopen week. Ohw en ik maakte afgelopen dinsdag wat bekend wat heel veel mensen niet hadden zien aankomen.
Maandag
Vandaag heb ik een late dienst en slaap ik een heel klein beetje uit. Na een klein ontbijtje en snel mijn weekoverzicht afgemaakt te hebben is het tijd om mijn hardloopschoenen aan te trekken. Ik mag vandaag 12×5 minuten hardlopen met elke keer 1 minuut wandelen tussendoor. Het is vandaag precies nog 6 weken tot aan Boston en ik besluit om het jasje wat ik kocht bij mijn 1e marathon major aan te trekken. Even wat extra motivatie tijdens deze run met harde wind. Terwijl ik mijn Boston marathon playlist aan het luister bent komt ineens het nummer ‘one moment in time’ voorbij. En wow!! Die tekst kwam ineens zo enorm binnen dat ik met kippenvel en traanogen aan het lopen was. Echt bizar. Zo’n mooi liedje dat Marjolein op mijn playlist heeft gezet. Het lopen gaat echt supergoed en met een klein beetje extra smokkelen kom ik uiteindelijk op 13,5 kilometer uit. YES! 
Na het lopen stap ik snel onder de douche, maak mijn eten klaar en zit niet veel later aan mijn ‘avondeten’. Het is daarna tijd om naar het werk te gaan voor een avonddienst. Als ik ergens rond 23:45 uur weer thuis kom eet ik nog even een bakje kwark en dan is het tijd om mijn bed in te duiken.
Dinsdag
Vandaag is het niet mijn dag… ik sta al op met hoofdpijn en na snel de boodschappen te hebben gedaan wordt de hoofdpijn alleen maar erger ondanks pijnstilling. Ik moet zelfs overgeven en duik mijn bed weer in. Ik meld mij ziek voor de avonddienst en doe de rest van de dag eigenlijk niets. Tegen 18 uur wordt het eindelijk minder en voel ik mij gelukkig steeds een beetje meer en meer opknappen.
In de avond maak ik via instagram bekend dat ik na lang wikken en wegen uit het ASICS Frontrunner team ben gestapt. Het team had ik dit al ruim een week eerder verteld, maar vanwege de aanmeldingen voor het nieuwe jaar heb ik het nog even ‘stil’ gehouden. De oplettende ‘kijker’ had al gezien dat ik niet meer de # gebruikte en ze ook niet meer tagde. Toch komt het voor velen als een verrassing. Het was na 2 mooie jaren waarin ik hele mooie dingen heb mogen doen en heb gekregen tijd om mijn plekje af te staan aan iemand anders. Zo kan iemand anders ervaren hoe tof het is en zo kan ik zelf mijn horizon verbreden. 
Woensdag
Na een nacht goede slaap voel ik mij gelukkig weer topfit en meld mij weer beter. Ik had sowieso vandaag al een vrije dag en had eerst bedacht om te gaan zwemmen. Maar ik ben vandaag heel lui en besluit om in de ochtend het rustig aan te doen. Ik gooi nog wat kleding op mijn verkooppagina en tegen 12:30 uur stap ik naar buiten om een rondje hard te lopen. Ik mag vandaag wederom 12×5 minuten hardlopen met 1 minuut wandelen. Het gaat lekker alleen na 9 blokken is mijn Aftershokz leeg. Balen! Want ik vind lopen met muziek juist zo fijn. Ik hoef gelukkig nog maar 3 blokjes zonder dus dat scheelt. Het lopen gaat lekker en ik geniet. Het lijkt vandaag door de regen wel een beetje op hardlopen en zwemmen in 1, toch een dubbele workout 😉 . Na afloop ben ik heel blij! Wederom 13 kilometer in de beentjes en geen pijn. 
En zo staat de weekteller ineens al op 26,5 kilometer! Ik app het naar de fysio en heb even goede hoop dat ik later in de week, tijdens de CPC, misschien wel gewoon de halve marathon mag gaan lopen. Eventueel met wandelen. Door de drukte in de praktijk belt hij mij later in de middag pas terug en laat hij weten dit niet zo’n goed idee te vinden. Meh! 21,1 kilometer is gewoon nog net een stap te veel op dit moment en het zou zonde zijn als ik nu weer een terugval krijg. Daar heeft hij gelijk in. De CPC is immers niet mijn doel, Boston finishen is mijn doel! Met die gedachten in mijn hoofd heb ik er vrede mee en prent in mijn hoofd dat ik zondag in ieder geval WEL de 10 kilometer mag lopen. Toch nog een medaille scoren 😉 .
Ik doe de rest van de dag niet zo heel veel bijzonders en geniet van mijn vrije dag. In de avond kijk ik samen met Nicky TV en vanwege een vroege dienst de dag erna duik ik op tijd mijn bed in.
Donderdag
Als om 6:10 uur mijn wekker gaat en ik wakker word na beroerde nacht slaap, zie ik op mijn telefoon dat het rustig is op de IC en de vraag of er iemand zin heeft om een vrije dag op te nemen. Nou… dat is niet tegen dovemansoren gezegd en ik bel naar de IC. De weersvoorspelling is ruk, maar nog een extra dagje vrij.. dat wil ik wel. Er heeft zich tot dan nog niemand gemeld die vrij wil en ik mag dus thuisblijven. Heerlijk! Ik draai mij nog een paar keer om in bed, maar val niet echt meer in slaap. Ik besluit om na een klein ontbijtje naar het zwembad te gaan en trek daar rustig baantjes. 4 baantjes schoolslag om een beetje te wennen en dan 25 meter borstcrawl- 25 meter schoolslag. Aan het einde doe ik nog een paar keer 50 meter borstcrawl en na ruim 41 minuten vind ik het wel mooi geweest. 
Ondanks het dat zwembad op nog geen 800 meter van mijn huis ligt ben ik met de auto. Ik heb zelf een water trainingsbag aangeschaft via internet en neem deze vandaag mee naar de sportschool. Ik heb besloten om gelijk na het zwemmen door te gaan en als ik daar ben ga ik lekker aan de slag. Het is behoorlijk uitdagend om met zo’n waterzak te trainen en moet af en toe flink lachen om mijn eigen maffe capriolen om rechtop te blijven. Ik pak gelijk wat oefeningen voor mijn knie mee en iets voor 11 uur ben ik klaar. Zo! Dat is ook maar mooi gedaan.
Als ik eenmaal thuis ben stuur ik Marjon ‘ ik ben onverwachts vrij, samen lunchen?’. We zouden sowieso al een keer weer samen gezellig gaan lunchen, maar er was nog geen datum. Eerst krijg ik een ‘ nee dat gaat vandaag niet lukken’, maar nog geen 5 minuten later krijg ik door ‘change of plans… 13 uur weesp?’. Yes! Gezellig. En zo zit ik, na even snel gedoucht te hebben en een wasje te hebben aangezet om 12:15 uur in de auto richting het prachtige Weesp. Ik rij 2x verkeerd, maar kom uiteindelijk op de plaats van bestemming. Het is supergezellig en hebben het over van alles en nog wat. Ik ben nog nooit in Weesp geweest en ze laat mij gelijk het centrum van Weesp zien. Het is een gezellige middag en rond 14:30 uur rij ik weer naar huis.
Ik ben nu toch in de buurt van Muiden en besluit om gelijk even via een kleine omweg te rijden en duik nog even de Nike outlet in. Het voelt heel vreemd om weer deze winkel in te kunnen, maar ik ga uiteindelijk naar buiten met een t-shirt voor mijn vriend en een mooie longsleeve voor mijzelf. 
Als ik weer thuis ben doe ik nog wat dingetjes in huis en duik niet veel later de keuken in om een lekker uiensoepje te maken. In de avond kijk ik naar wat series en duik wederom op tijd mijn bed in voor een vroege dienst.
Vrijdag
En wederom als ik wakker wordt is er aan appje uitgezet met de vraag of er iemand thuis wil blijven. Tja.. ik krijg natuurlijk scheve gezichten als ik hier wederom gebruik van maak en wacht geduldig tot 55 minuten voor aanvang van de dienst. Iedereen is nu wel wakker, heeft het wel al op zijn/haar telefoon gezien en wil dus blijkbaar geen vrij. Nou… ik wel hoor. Netjes bel ik met de vraag of het nog ‘open staat’ en ja hoor.. het kan. Heerlijk!! Nu officieel dan al WEEKEND! Ik zit wel al aangekleed, ontbeten en wel beneden en besluit om dan maar een lekker ontbijtje op bed voor Nicky te maken. Ik duik met mijn kleding ook nog even het bed in en lig lekker nog een beetje te chillen totdat ik besluit om maar gelijk even het huis spik en span te maken. 
Stofzuigen, doekjes her en der overheen, wasjes in de wasmachine enz enz. Als ik dan ook nog de boodschappen voor het hele weekend heb gedaan heb ik geen excuus meer om de hardloopschoenen aan te trekken. Huh?? excuus?? Ja, Excuus! Ik mag namelijk vandaag 4×15 minuten hardlopen met tussendoor 2 minuten wandelen en vind het retespannend. Ik liep tot nu toe blokjes van maximaal 5 minuten en mag nu ineens 15 minuten. Ik trek mijn nieuwe Nike shirtje aan en vraag mij af hoe lang het gaat duren voordat het niet meer voelt als ‘vreemdgaan’ als ik een ander merk draag hahahah.
Ik praat mijzelf nog even moed in en ga dan snel op pad. Als het 1e blok van 15 minuten voorbij is vraag ik mij echt af waarom ik vooraf zo heb lopen miepen.. het gaat gewoon goed! Nog 3 te gaan. Ook de andere 3 gaan lekker. Als ik bijna klaar ben zie ik nog een wolk in de vorm van een hartje en weerspiegelt mooi mijn gevoel van tijdens het hardlopen. Oh my, verliefd op mijn run van vandaag. Het voelt zo goed.
Ik wandel netjes de laatste 2 minuutjes uit en omdat ik nog niet thuis ben smokkel ik nog wat extra meters erbij totdat ik op 12,5 kilometer zit. Ik maak in de tuin een foto met mijn startnummer voor de 10km van de CPC… ik ben er klaar voor!!
Ik werk nog wat mailtjes weg in de middag en kijk nog even een serie terug. In de avond kijk ik samen met Nicky naar de laatste afleveringen van seizoen 1 van ’the Umbrella Academy’ en daarna nog even naar ’the Voice kids’. Ik ben behoorlijk moe en duik daarna lekker mijn bed in.
Zaterdag
Whoop whoop, vandaag een dagje naar mijn geboortestad… ROTTERDAM!! Nicky en ik zijn al vroeg wakker en na rustig te hebben ontbeten stappen we in de auto richting Roffa. Daar nemen we de metro richting de Runnersworld, de winkel waar vriendinnetje Petra werkt. Ik wil namelijk wel eens kijken of de ASICS Kayano waar ik nu 2 jaar op heb gelopen wel echt de beste schoenen voor mijn voeten zijn. Nu ik weer ook andere merken aan mag en kan is er natuurlijk meer keuze. Voorheen liep ik eigenlijk altijd op Brooks (eerst de neutrale Glycerin en later de anti-pronatie Adrenaline) en ik ben benieuwd wat er nu uitkomt. Na eerst een dikke knuffel te hebben gehad van Petra mag ik eerst op mijn blote voeten voor de camera lopen. Er is te zien dat ik inderdaad wel wat ondersteuning nodig heb en eerst krijg ik een stabiliserende schoen van Brooks aan.
Deze geeft nog iets te weinig ondersteuning blijkt na de analyse en we gaan verder met de Brooks Adrenaline. Deze zitten meteen perfect en ook loop ik er supergoed op. Ik loop er gelijk zelfs buiten een rondje op, het voelt echt goed!
Toch kijken we nog even verder en trek ik mijn eigen ASICS Kayano’s aan. Ook hier loop ik goed op, maar doordat ik relatief brede voeten heb zie je als je goed kijkt dat ze eigenlijk te smal zijn. Ik krijg ook nog een paar van Adidas aan en ook deze zitten heel lekker en lopen goed. Maar we zijn een vergelijkend waren onderzoek voor mijn voeten aan het doen, dus hop… er gaat ook nog een paar van Saucony aan. Deze zitten wel oké, maar ik loop er duidelijk minder goed op. Ik trek nog 1x de Brooks Adrenaline aan en ik weet meteen… dit gaan ze worden! Ik doe nog even een rondje door, de inmiddels best wel vol gestroomde winkel, en reken ze dan netjes af. 
De rest van de dag gaan Nicky en ik winkel in, winkel uit en lunchen we met de beste vriend (en zijn vriendin) van Nicky en vraagt hij hem als getuige voor het huwelijk. Het is een heerlijk dagje, ondanks de harde wind. We stappen met iets meer tassen dan vooraf gedacht in de metro – auto. Op naar Alphen. 
Daar duik ik meteen de keuken in, want beiden rammelen we van de trek. In de avond kijken we naar de finale van Wie is de mol. Ondertussen komen er wat berichten binnen over mogelijk aflasten van de CPC ivm het voorspelde weer. NOOOO!! Het zal toch niet he! De volgende ochtend om 7 uur komen ze pas met uitsluitsel. Ik duik enigszins op tijd mijn bed in en val snel in slaap.
Zondag
Ik slaap de laatste 2 uur voordat mijn wekker gaat onrustig en droom erover dat de CPC is afgelast. Als ik wakker wordt is het 1e berichtje dat ik lees ‘de CPC is afgelast’… hoe bizar. En shit! Balen zeg. Op dat moment komt het met bakken uit de hemel en draai ik mij nog een keer om. Toch heb ik zin om een ‘gezamenlijk’ loopje te lopen en als ik op insta alle berichtjes over ‘afgelast’ voorbij zie komen zie ik bij 1 iemand iets voorbij komen over de Leidse houtloop. Een klein lokaal loopje waarbij je rondjes van 5 kilometer loopt. De start is om 11 uur en niet heel ver hier vandaan. Ik besluit om die te gaan lopen. Ik zet vandeweek het ‘wedstrijdverslag’ online.. maar ik kan je vast verklappen… het ging heel goed! Ik liep 10 kilometer aan 1 stuk, in een rustig tempo en zonder pijn!! YEAH!! Zo blij! 
Ik app na afloop mijn fysio met de bevindingen en krijg meteen terug ‘Super! Lekker uitbouwen nu, wel oppassen met harde intervallen, maar verder lekker doen waar je zin in hebt’ WHAAAAA yes!! Wel moet ik natuurlijk wel even afwachten of er geen reactie van vandaag komt, maar voor nu voelt het zo goed. Ik ben terug!! En met nog 5 weken en 1 dag tot aan de Boston marathon volgens mij nog best aardig op tijd.
De rest van de dag doe ik eigenlijk niet zoveel. Ik hang een beetje op de bank, kijk naar een serie en maak dit weekoverzicht met een lekker muziekje op de achtergrond. Ik sluit de week af met 49 kilometer en dus behoorlijk goed nieuws.
En nu..
En nu is het maandag en nog precies 5 weken tot aan Boston. Ik heb eigenlijk helemaal geen schema meer, die moet nog gemaakt worden… en mijzelf kennende heb ik wel iets van een leidraad nodig. Maar ik zal wel echt heel goed te luisteren naar mijn lijf (nog meer dan dat ik al deed). Voor de rest loop ik misschien de Reeuwijkse plassenloop op zaterdag, maar ook deze zal ik op een rustig tempo lopen. Ik mag in ieder geval weer gaan opbouwen en ik heb er zin in!
Leave A Reply