Ook al mag het officieel gezien misschien niet meer, toch doe ik het gewoon. Ik wil jullie graag nog even de beste wensen voor dit nieuwe jaar wensen. Dat het maar een gezond, sportief, liefdevol en blessurevrij 2019 mag worden. Iedereen het jaar weer vol energie en goede moed begonnen? Ik in ieder geval wel! Vreetcember is weer voorbij en we zijn weer aan jaNEEuari begonnen. Ik heb nog lichte afkickverschijnselen als het om gezond/slecht eten gaat, maar qua sporten zijn we lekker verder gegaan waar ik was gebleven. Ik had jullie een eindejaarsblog met nieuwe doelen beloofd, maar het liep even anders waardoor ik deze aankomende week ga maken (echt waar). En ik vind het zelf altijd zo leuk om terug te kijken wat ik allemaal heb gedaan, vandaar dat ik het ook doe (en niet zoals sommige denken omdat de halve blogwereld het doet). Alleen kost het even tijd om ervoor te zitten, maar voor mijzelf is het een soort van dagboek waar ik af en toe heerlijk in teruglees hahahaha. Het intro is alweer lekker lang, dus laten we snel verder gaan met een terugblik op de afgelopen week. Veel leesplezier.
Maandag
Whoop whoop oudjaarsdag, bijna tijd om 2018 goodbye te zeggen, maar eerst nog een dagje werken. Ik heb een dagdienst en ben daardoor al vroeg in de veren. Het is een heerlijk en vooral gezellig dagje op werk. Een collega komt versgebakken oliebollen brengen en ik geniet van mijn eerste oliebol van het jaar.
Na het werk trek ik mijn hardloopschoenen aan. Ik heb eigenlijk een rustdag, maar eigenwijs als ik ben wil ik graag de ‘een sterk einde’ badge van Garmin binnenslepen. Ik heb even getwijfeld of ik op de fiets zou stappen vanwege het vuurwerk, maar ik besluit om toch even lekker te gaan lopen. Ik loop een rondje in 20:18 minuten in 5:28 minuten per kilometer gemiddeld.
Hollend 2018 uit, op naar een mooi hardloopvol 2019!
Nicky en ik hebben geen plannen voor oudejaarsavond en zitten als avondeten met oliebollen op de bank naar een serie te kijken. Later gaat de oudejaarsconference aan, maar we kijken deze niet af. Buiten staan de buren bij de vuurton en uiteindelijk staan we daar heel de avond bij en is het supergezellig. De buren die verhuist zijn komen ook langs en hebben hun kerstboom mee die in de ton gaat, hmmmm ik ben die van ons ook zat en besluit om 22 uur dat die van ons ook wel de deur uit mag. Ik tuig hem snel af en niet veel later wordt deze in stukjes gehakt en gaat ook de vuurton in, opgeruimd staat netjes. Een andere buurman doet hetzelfde en zo is iedereen gelijk van zijn kerstboom af hahahaha. De tijd gaat hard en voordat we het weten is het tijd voor HAPPY NEW YEAR!!! Er wordt in de buurt behoorlijk wat vuurwerk afgestoken en het ene is nog mooier dan het andere. Rond 1 uur heb ik het wel gezien en om 1:30 uur gaat bij mij echt het licht uit.
Dinsdag
Ohhh wat heerlijk! Ik had eigenlijk vandaag weer een vroege dienst, maar redelijk last-minute wilde een collega ruilen waardoor ik vandaag gewoon kan uitslapen want ik heb een avonddienst. Ik word pas rond 11 uur wakker en ontbijt traditiegetrouw met jawel… een oliebol en appelbeignet. Daarna trek ik mijn hardloopkleding aan voor een minirondje. Ik heb wederom een rustdag, maar vandaag valt de ‘een goed begin’ badge te verdienen, dus tja 😉 . Ik besluit om voor 2 kilometer te gaan omdat het 1/1 is. En eerlijk is eerlijk, ik heb ook niet heel veel langer de tijd, want ik moet nog douchen, eten maken, eten en dan naar het werk. Het is heerlijk loopweer en ik heb echt spijt dat ik niet langer kan. 
Op werk is het een bezig dienstje, maar omdat het vandaag nog mag en ze er nog zijn eten we nog een lekker oliebolletje #nevernooitgenoegoliebollen .
Woensdag
Yes! 2 dagen vrij! en ik kan je zeggen, ik ben er ook wel aan toe na 6 dagen werken. Ik slaap een klein beetje uit en word rustig wakker met een aflevering van ‘Soof de serie’. Ondertussen eet en drink ik voldoende, want er staat een progressieve duurloop van 28 kilometer op de planning. Ik treuzel een beetje, want hoe gek ook… ik vind het toch altijd een beetje spannend om zo’n lange afstand te lopen. Ik schop mijzelf naar buiten en ga op pad. Ik moet echt even inkomen en pas na 6 kilometer loop ik echt lekker. Ik merk niet veel later dat ik al moet plassen, huh?? Nu al? Bij 10 kilometer zie ik een gelegenheid waar ik even uit het zicht kan plassen en grijp mijn kans. Ik neem ook maar een gelletje nu ik toch stil sta en ga niet veel later verder op pad. Bij 14-15 kilometer voel ik dat ik gewoon alweer moet… wat is dit???? Ik ben dit keer op een enorm open vlakte midden in de polder en zie in de verste verte niets of niemand. Als ik mijn broek ophijs voel ik dat mijn ‘runningpod’ van de achterkant van mijn broek is gevallen.. shit! Ik baal en wil bijna maar gewoon doorlopen als ik denk ‘nog even rondkijken op de plek waar ik mijn broek heb laten zakken’. Het apparaatje is groen, maar gelukkig anders groen dan het gras en yes!! Ineens zie ik hem liggen. Ik clip hem weer aan mijn broek en ga verder met mijn duurloop. Ik mag inmiddels al wat sneller lopen (14 kilometer in 5:30min/km – 9 kilometer 5:15 min/km – 5 kilometer 4:59 min/km) en gooi een beetje gas erop. Het voelt heerlijk en ik loop via de Rijn weer terug naar Alphen. Met 28 kilometer ben ik nog niet thuis en ik kom met 29 kilometer aan voor de deur.
Ik eet snel een herstelreep en stap onder de douche. Niet veel later doe ik de boodschappen en als ik deze sta uit te pakken komt Dagmar de straat ingereden. Ze komt gezellig een kopje thee drinken en een boek terugbrengen die ze had geleend. De tijd gaat snel en voordat ik het besef is het tijd om te koken. In de avond kijk ik met Nicky samen met naar de spannende serie ’the Fall’ en duik ik op tijd mijn bed in.
Donderdag
Vandaag ben ik ook nog een dagje vrij, maar al een soort van op tijd gaat de wekker. Ik ontbijt snel even wat en zet daarna nog wat kleding op mijn instagram account om dit te gaan verkopen. Daarna pak ik 2 tassen vol met hardloopkleding, schoenen en accessoires voor een middagje foto’s maken voor ‘Lopen met een lach’.
Ik rij daarna naar Ron om bij hem in de auto te stappen en samen rijden we naar de Nesciobrug in Amsterdam. Het is weer een gezellige middag met allemaal leuke mensen en ik weet zeker dat de foto’s van Janneke weer prachtig zullen zijn. 
Ik ben best wel moe en merk dat die 29 kilometer van de dag ervoor toch wel ingehakt heeft. Tijdens de fotoshoot hebben we natuurlijk ook wel stukken hardgelopen en daarbij voelde ik dat mijn benen moe zijn. Er staat eigenlijk 8 kilometer hardlopen op het schema, maar ik besluit om deze te skippen. Met bijna 10 kilometer aan wandelkilometers is het ook wel goed zo. In de avond kijk ik een serie en duik ik op tijd mijn bed in met het boek ‘intelligent bewegen’. 
Vrijdag
Ik heb best oké geslapen, maar ik ben nog steeds enorm moe als ik wakker word. Nicky is ineens een dag vrij en het is heel verleidelijk om daardoor nog even gewoon lekker in bed te blijven liggen. Maar ja, ik wil ook nog mijn tempoblokkenrun doen. Later dan gepland ga ik mijn bed uit en gooi ik er snel een ontbijtje in. Niet veel later sta ik vol goede moed buiten om die 16 kilometer te gaan rocken. Met de eerste 2 kilometer inlopen voel ik dat mijn benen nog steeds zwaar aanvoelen, maar ik hoop dat ik dit eruit loop. Helaas, als ik aan mijn tempoblok moet beginnen voel ik dat ik echt moet ‘harken’ om aan het tempo van 4:50 min/km te komen. Oh Oh dat voorspeld niet veel goeds. Wie weet gaat het straks in kilometer 2 zonder wind tegen wel beter… helaas… het voelt wel iets beter, maar ik ga dit niet 4x 3 kilometer volhouden. Ik heb het geprobeerd en ik besluit om bij het stoplicht af te buigen om er een kortere en rustigere loop van te maken. Ik loop uiteindelijk 10 kilometer en vind het genoeg voor vandaag. 
Het originele plan was ook niet om vandaag 16 kilometer te doen, maar doordat ik in het weekend er geen tijd voor had, was het even niet anders. Gegokt, maar verloren. Toch wel mooi 10 kilometer in te pocket!
Na een lekkere douche kan ik zo aanschuiven voor een warme maaltijd, want Nicky heeft gewoon al gekookt. Zo lief! Na het eten moet ik al vrij snel naar het werk. Op naar werkdag 1 van de 5.
Eenmaal in bed na een lekkere dienst zie ik dat het nog 100 dagen is tot de Boston marathon, whoop whoop.
Zaterdag
Oefff als ik 1 minuut voor mijn wekker wordt denk ik echt dat het nog midden in de nacht is. Het is echter al bijna 8 uur en ik heb met mijzelf afgesproken dat ik vanaf vandaag echt weer probeer om in ieder geval 1x in de week de HIIT weer te gaan doen. De sportschool heeft alleen helaas de dagen en tijden aangepast waardoor het nu niet meer op maandagochtend 10 uur is, maar op zaterdag om 9:15 uur. Dus hop hop ik jump mijn bed uit en maak een ontbijtje klaar. Ik hijs mijzelf in sportkleding en stap iets voor 9 uur op de fiets. Ik moet echt nog wakker worden, maar na 45 minuten knallen ben ik echt wakker. Leuke training, leuke groep en fanatieke trainer, i love it !!
Als ik weer thuis ben staat Nicky een ontbijtje voor hemzelf te maken en ik krijg ook nog een lekker broodje met ei op een bordje voor mijn neus, nomnomnom. Daarna stap ik onder de douche en bedenk ik ineens… shit ik zou geloof ik vandaag die 8 kilometer van donderdag gaan lopen. Nou ja, dan een andere dag maar. Ik heb nu even de tijd om dit weekoverzicht te schrijven en maak er gebruik van. Zo rust ik gelijk nog even mooi uit voor mijn avonddienst. In de middag maak ik een lekkere maaltijdsalade en ga op tijd naar mijn werk. Op het werk worden we nog verrast met een leuk cadeau.
Zondag
Vandaag een tussendienst van 9:30-17:30 uur en dat voelt na een avonddienst altijd wel weer een soort van vroeg. Maar goed, ik heb het mijzelf aangedaan, want er staat een bioscoopavondje met mijn vader gepland. Ik gaf hem voor de kerst een compleet verzorgd avondje met mij naar de film ‘Bohemian Rhapsody’ en vandaag was ongeveer de enige optie om te gaan. Ik heb zelf de film al gezien, maar vond het niet erg om nog een keer te gaan. Als ik thuiskom is mijn vader er al en staat Nicky een heerlijke risotto klaar te maken. Met goed gevulde buiken gaan mijn vader en ik naar de bios voor een avondje genieten!
We zijn allebei onder de indruk van deze fantastische film en emotioneel als we allebei zijn pinken we beiden aan het einde een traantje weg. Als we thuis zijn drinken we met zijn drieën nog even een drankje en dan gaat mijn vader weer naar huis en duiken Nicky en ik ons bed in. Ik val niet veel later in slaap.
En nu
En nu is het alweer maandag en is het vandaag tijd om bij Everdien weer op de weegschaal te staan en eerlijk is eerlijk, ik vrees het ergste. Maar goed… ik ben weer gemotiveerd om het weer goed op te pakken, zeker nu Boston nog maar minder dan 100 dagen is. Aan het eind van de week staat de halve van Egmond gepland en hoeveel kilometers ik de rest van de week loop is nog een beetje onzeker. Ik heb wel een schema, maar morgen wordt mijn verstandskies er bij de kaakchirurg uitgehaald en ik weet niet hoeveel last ik er dit keer van ga hebben. Ik hoop zo min mogelijk, dan huppel ik snel weer lekker rond. Ik ga het wel zien. Ik heb in ieder geval woensdag mooi de tijd om mijn eindejaarsblog te schrijven 😉 . Wie zie ik in Egmond?? Heel veel plezier en succes deze week allemaal.
Leave A Reply