Dit keer even een blog van iets wat al heel lang aan mij blijft knagen. Iets wat misschien niet direct iets met hardlopen te maken heeft, maar indirect ergens ook wel. Iets wat mij opvalt de laatste tijd en ik mijzelf steeds meer aan begin te irriteren. Iets wat ik gewoon even kwijt wil in de hoop dat er eens over nagedacht gaat worden voordat mensen de vraag gaan stellen. Het gaat namelijk over de vraag wanneer…?
December 2019
Midden in een overvolle koffiekamer op werk kreeg ik van een collega de vraag ‘Zo, en wanneer ga jij eens aan de kinderen?’. Op dat moment waren Nicky en ik al enige tijd bezig om kinderen te krijgen en had ik net weer de zoveelste maandelijkse teleurstelling achter de rug. In eerste instantie deed het mij niet zoveel, lachte ik het weg, totdat een andere collega mij apart nam en aan mij vroeg hoe ik die vraag/opmerking vond. Zijzelf had namelijk problemen gehad met zwanger worden en kon zich indenken dat ik het niet echt een fijne opmerking vond. Inderdaad… ik vond het eigenlijk gewoon een klote vraag en heb een dag later die ‘lompe’ collega even apart genomen en mijn mening erover verteld. Hij schrok en realiseerde zich ineens wat hij had gedaan. Mooi! Die opmerking zal hij niet snel meer maken (hoop ik).
8 weken na de geboorte van Oliver
Ik wandel net na mijn Covid vaccinatie het ziekenhuis uit en krijg van een ambulance verpleegkundige de vraag/opmerking ‘Zo! En wanneer komt er een tweede?’ Pardon?! Ik heb net Oliver op de wereld gezet, mag ik daar niet eerst even keihard van gaan genieten? En hallo… wat een brutale vraag… misschien is ons maar 1 kind gegund, zijn we hier al lang mee bezig geweest, misschien willen we er bewust maar 1. Doe even normaal! Vol in mijn hormonen gooi ik dit er half lacherig uit, maar ergens steekt het. Is het hebben van ‘maar’ 1 kind niet goed genoeg? Moet er altijd een tweede komen?
Ik denk er een tijdje over na en ineens komt die opmerking van eerder bovenborrelen. Ineens krijg ik allemaal gedachtes naar vroeger, waarin ook altijd de vragen van anderen kreeg met wanneer. Wanneer heb je nou eens eindelijk een vriendje? Alsof je die zo uit het schap tussen de melk en de yoghurt vandaan trekt? Dan heb je al langere tijd een vriend en krijg je de vraag wanneer gaan jullie samenwonen? En als je eenmaal samenwoont komt de vraag wanneer gaan jullie trouwen? En nu dus de vraag na een eerste kindje ‘wanneer de tweede’…. Waarom moet er altijd een vraag met een wanneer gesteld worden?
En de link met hardlopen?
Met hardlopen is het eigenlijk hetzelfde. Heb je net een halve marathon gelopen ‘zo en wanneer ga je de hele doen’? Ikzelf heb deze vraag nooit gehad, omdat ik daarin een vrij duidelijk uitgestippeld plan had. En dit plan ook meteen kenbaar heb gemaakt, maar ik weet dat er loopmaatjes zijn die deze regelmatig wel krijgen. Loopmaatjes die een halve gewoon genoeg vinden en die geen ambities hebben om een hele te gaan lopen.
De essentie van dit verhaal… vraag gewoon eens aan mensen hoe het gaat, in plaats van in de ‘volgende stap’ te denken en hiernaar te vragen. Als mensen het willen delen wat hun plannen zijn komen ze daar vanzelf wel mee.
Dusss hoe is het nou met jou?
5 Comments
Helemaal met je eens… zo raar dat je dit allemaal maar moet verdedigen he. Vriendin van mij had het andersom: zwanger van de derde: zou je dat nou wel doen! Drie kids. Wauw dat lijkt me pittig…. eeuhhhh waar bemoei je je mee? Al wil je er 10! ♀️
Ja dit klinkt me zeer bekend .
Toen ik net bevallen was van mijn 2e dochter kreeg ik de vraag
Van toen nog mijn schoonvader
Wanneer ga je voor de derde ?
Inmiddels gescheiden.
Op een gegeven moment was ik met hardlopen begonnen (2015)
Ik was ik in 2017 in training voor mijn eerste hele marathon
Kwam mijn ex schoonvader met de vraag : en hoelang denk je er over te doen ?
Ik hoop voor jou binnen 3,5 uur
En anders ben ik niet tevreden .
Ik had echt zoiets van hmmm
Moet je hem horen de specialist
Hou lekker je mond of loop hem zelf eens . Of houd anders je mond .
Sinds dien hou ik over het hardlopen mijn mond tegen me ex schoonouders ze snappen er toch geen ene hol van hoe de hardloopwereld in elkaar zit.
Zo inderdaad hé wat een vragen kun je krijgen, ik kreeg ook altijd de vraag wanneer nummer 2 zou komen, inmiddels is mijn zoon 14 en het is bij 1 gebleven en wij vinden dat prima, en ook kwa hardlopen ik vind een halve echt ver zat ik heb niet de ambitie om een hele te lopen en dat vinden mensen raar! Inmiddels ben ik wel zo ver dat ze mij dan maar raar vindenen de mensen die het wel willen lekker doen zou ik zeggen maar dat gevoel krijg ik dan altijd moeten ze niet neerbuigend gaan doen naar iemand die een halve ver zat vind en dat gebeurt helaas ook, mensen realiseren zich niet hoe makkelijk ze zelf lopen maar hoe moeilijk het soms voor een ander is om te lopen. Dat wilde ik even kwijt
Ai… ja helaas herkenbaar. Na een miskraam die nog niet lang geleden was de opmerking van een mannelijke collega “jij mag ook wel eens opschieten!” Hij wist niet waarom ik pardoes in huilen uitbarstte maar toen hebben we wel even een goed gesprekje gehad.
Gek hè? Ik vraag zelf alleen “zou je […] ooit willen?” en dan alleen aan mensen die ik goed ken. Dus aan een vriendin wel eens gevraagd, zou je ooit een tweede kindje willen? Of zou je ooit nog eens een hele marathon willen lopen? Die formulering is al een stuk beter! Maar goed, mensen flappen er van alles uit 😉