Oorverdovend en oogverblindend loopje!

Enkele weken geleden kreeg ik de vraag van loopmaatje Jelle of ik misschien mee wilde lopen in het bedrijventeam van zijn werk bij de marathon in Hoorn. Er waren een aantal startbewijzen over en ik had de keus uit de 10km of de halve marathon. Aangezien ik die dag de nachtdienst in zou gaan en het dus niet te gek wilde maken koos ik voor de 10km. Mijn loopmaatje van het eerste uur, Hans, had via de nationale hardlooppas een gratig startbewijs voor deze loop gekregen en al snel waren de plannen gemaakt om gezellig samen de 10km te lopen.

Afgelopen zondag ging om 8:30 uur de wekker en zat ik niet veel later aan het ontbijt. Aangezien ik deze 10km op duurlooptempo zou doen besloot ik dit keer niet de traditionele pannenkoeken te nemen, maar een bakje kwark. Vriendlief maakte nog een heerlijke geroosterde boterham met aardbeitjes voor mij en ik was genoeg gevuld om er een ochtendje op te teren. Iets voor 10 uur stond Hans voor de deur en vertrokken wij richting Hoorn. Na een klein uurtje kwamen we aan in het zonovergoten Hoorn, parkeerde wij de auto en kon de zoektocht naar het startbewijs van Hans beginnen. Wij moesten het spoor over en vanaf daar stond eigenlijk alles netjes aangegeven. Niet veel later stonden wij dan ook bij de start (hoe toepasselijk…. op de ‘ draafsingel’) en de kraampjes met de startbewijzen. Jelle had mijn startbewijs al in de business ruimte dus ik hoefde die van mij niet meer te halen. Al snel had Hans zijn startbwijs en gingen wij op zoek naar Jelle. We moesten daarvoor een klein stukje lopen richting een pleintje verderop in Hoorn. Aangezien de kidsrun zou beginnen en we hoorde dat ze zouden weggeschoten door een kanon stonden we nog even te wachten op de start…. 3-2-1 KABOEM! Jeetje wat een knal! Ik was blij dat ik mijn vingers in mijn oren had gestopt, want ook al stonden wij er een behoorlijk stuk vanaf, het was een enorme knal.

Wat was het nog stil verder in Hoorn, en wat een mooie gevels en gave oude straatjes, dat waren mijn gedachten toen we richting het pleintje liepen. Ik was nog nooit in Hoorn geweest en kon alleen maar denken, wat is dit een leuk stadje. Niet lang daarna kwamen we aan bij het restaurantje waar wij moesten zijn en duurde het niet lang voordat wij Jelle hadden gevonden. Gehuld in het shirt van Enra begroete hij ons en kreeg ik de taak om uit de rij met ENRA tassen mijn tasje met daarin mijn startnummer te zoeken. Hihi een echte goodybag met mijn startnummer erin, altijd leuk! Ik mocht van Jelle mijn eigen hempje aan, maar hij had heel stiekem ook een ENRA shirt meegenomen. Uiteindleijk besloot ik om die laatste maar aan te trekken voor tijdens het lopen, ik mocht tenslote toch met hun meelopen, dus beetje reclame maken in ruil daarvoor mag dan ook wel, toch?

De Halve en hele marathon waren al enige tijd voordat wij aan waren gekomen gestart en terwijl wij boven zaten zagen wij de eerste loper al het plein passeren. Aangezien er een aantal bekenden van mij meeliepen besloten wij om even beneden te gaan kijken om aan te gaan moedigen. Daar kwam ik Merrit tegen (de vriendin van Ronald) en stonden wij even gezellig te kletsen over het schattige plaatsje Hoorn. Het duurde niet lang of ‘stoomtrein’ Ruben kwam voorbij… jeetje wat gaat die hard!! Uiteindelijk bleek hij als 4e te zijn gefinsht… petje af! Daarna kwam Ronald, die zijn 36e marathon liep. Hij moest vanaf dat punt nog 14km dus moest nog eventjes. Nesrine was de volgende bekende…. Die liep in een mooie pas voorbij en bleek later als 3e dame te zijn geëindigd… super!

Het was inmiddels tijd om de laatste voorbereidingen te gaan doen en om richting de start te lopen. Jelle zou zelf de 5km lopen, deze startte 15 minuten eerder dan de 10km dus hij ging er snel vandoor. Hans en ik konden nog iets rustiger aandoen. Ik nam afscheid van vriendlief, die bleef namelijk bij het pleintje om nog wat foto’s te maken van ons en nog wat andere bekenden. Het plein lag namelijk ongeveer 500m voor de finish en was dus ook een mooi punt om daarna af te spreken.
Hans en ik liepen rustig richting de start en het duurde niet lang of de 5km werd weggeschoten. Langzaam liepen we naar boven, maakte wij nog een laatste startvakselfie en kon het wachten op het kanonschot wachten. 1 minuut voor de start werden we gewaarschuwd dat het nog maar een minuutje zou duren, ik deed vast mijn vingers in mijn oren en het aftellen kon beginnen,….. 3-2-1 GO!

Hans en ik liepen rustig de startstreep onderdoor en liepen rustig door de menigte heen. Langzaam probeerde we een lekker ritme te vinden en ook een beetje ruimte te krijgen. We liepen een poort onderdoor, bochtje om en toen richting een dijk. Bovenaan de dijk liepen de deelnemers van de 5km en zo kon ik nog even uitgebreid zwaaien naar Jelle. Het was best warm met de felle zon en vond het dan stiekem ook niet erg dat ik vandaag gewoon lekker relaxt kon lopen. De kilometers volgende elkaar op en bij 3 kilometer draaide we een fietspad op met aan de zijkant een enorm grasveld met koeien, de dijk in de verte met heeee een molen. De mensen die mij op instagram volgen weten dat ik iets met molens heb en deze eigenlijk altijd wel op de foto zet tijdens mijn loopjes. Dus tja… aangezien deze loop als training was en ik al wat foto’s had gemaakt onderweg moest deze er natuurlijk ook ;-).

Langs de molen, de dijk op, drankpost voorbij en wow… wat is het hier mooi!!! En ohw… halloooo Wind. Oke voor het mooie moest je niet naar de rechterkant kijken, want dat was gewoon een bedrijventerrein, maar links was echt prachtig. Het Markermeer, met een aantal zeilbootjes.

Het tempo van mij en Hans was in de tussentijd wel iets sneller geworden dan eigenlijk de bedoeling was, maar het liep nog steeds comfortabel dus we besloten eigenlijk het maar gewoon aan te houden. We haalde langzaamaan behoorlijk wat mensen in en vlogen de dijk over (ondanks de wind tegen). Pepte nog wat laatste marathonlopers op die het zwaar hadden en gingen richting een keerpunt onderaan de dijk. Daarna weer een andere dijk op, langs een DJ inc belleblaasbellen om vervolgens terug richting het centrum te gaan.

Al babbelend liepen we een prachtig wit bruggetje over en gingen een gezellige straat in. Al die oude geveltjes en huisjes, zo leuk! Deze straat kwam uiteindelijk uit op het plein waar mijn vriend foto’s stond te maken. Al zwaaiend liep ik richting hem toen ik hem zag, zodat hij wist dat ik eraan kwam. De speaker vond het blijkbaar nogal grappig dus werd ik met voor en achternaam omgeroepen hahahaha. Hans en ik zorgden ervoor dat we niet te dicht op de voorgangers liepen om zo nog een beetje leuke foto’s te krijgen hahahahah (waar je je al niet druk om kan maken tijdens het hardlopen 😉 ) Mooie loophouding, bochtje om en door richting de finish.

Langzaam versnelde we nog een beetje en de finish kwam steeds dichterbij. Rechts merrit en Ronald en ineens links Jelle, samen met zijn vriendin, om niet lang daarna samen met Hans de finish te passeren. Hoppa, 52:35 minuten.

We kregen een welverdiende medaille, flesje water, stukje sinaasappel en toen bedacht ik mij dat deze tijd niet veel aflag van mijn allereerste 10km die ik samen met Hans in 2013 liep. Ik liep toen samen met Hans 53 minuten en was behoorlijk afgemat toen ik over de finish was. Nu 2,5 jaar later loop ik dezelfde afstand, iets sneller en kost het mij weinig moeite. Echt grappig, wat een verschil.

We liepen weer terug richting het pleintje waar mijn vriend, Ruben, de ouders van Ruben en het dochterje van Ruben op het terras zaten. We babbelde nog even en ik begon het ondertussen behoorlijk fris te krijgen. Snel wat anders aan, een broodje erin en toen was het tijd om afscheid te nemen van Jelle enz. We liepen rustig aan terug naar de auto en besloten om deze mooie dag in het prachtige Hoorn af te sluiten met een heerlijke ijsje, een Hoorn(tje) met 2 bolletjes 😉

Hoe was jou weekend? Heb jij nog ergens gelopen?