Loting

Een maand geleden schreef ik mij in voor de loting van mijn droom… De marathon van New York. Ik wil deze marathon al jaren lopen en sinds ik vorig jaar de marathon van Rotterdam heb uitgelopen is deze droom alleen maar sterker geworden.

Gisternacht kreeg ik de uitslag van deze loting …. Vol spanning klopte mijn hart toen ik de mail met het volgende onderwerp opende ‘ Your 2015 TCS New York City Marathon Status‏’ en tot mijn grote spijt las ik dat ik was uitgeloot. Balen! Maar hé er zijn meerdere wegen die naar Rome uhmmm New York leiden. En als ik iets in mijn hoofd heb… dan doe ik er alles aan om het toch voor elkaar te krijgen (tenzij het natuurlijk echt een onmogelijk iets is, maar dat spreekt voor zich).

Ik had stiekem de bui al een beetje zien hangen, aangezien er zo’n kleine kans was dat ik direct ingeloot zou worden, dus ik had wel al een beetje naar georganiseerde reizen gekeken. Maar ik hoopte natuurlijk dat dit niet nodig zou zijn dus ik had het nergens opgeslagen. Dus toen ik het emailtje kreeg, opende ik gelijk google om weer verder te speuren naar de diverse New York marathonreizen.

Aangezien ik in de nachtdienst zat, kon ik niet gelijk de reisbureaus bellen met de vraag of de reizen nog beschikbaar waren die op internet stonden dus moest ik wachten. En oefffff dat duurt dan lang…. en diegene die mij kennen weten dat ik soms een tikkeltje ongeduldig kan zijn, zeker als ik ergens heel enthousiast over ben ;-).

Om 9 uur kon ik de eerste bellen en eigenlijk was de reis die ik voor ogen had niet meer beschikbaar, maar ze hadden nog een heel mooi alternatief… en een 15 minuten later lag ik stuiterend in mijn bed omdat ik gewoon een optie had genomen op een reis met startbewijs. De man aan de telefoon was zo lief om mij nog even bedenktijd te geven en een startbewijs te blokken. Vrijdag moet ik het uiterlijk laten weten wat ik ga doen, maar stiekem heb ik het in mijn hoofd al bevestigd… met een dikke vette JA!

Wiehoeeeeee de rest van de dag was ik best nog hieperdepieper en heb ik onder andere daardoor niet al te best geslapen…. Het was echter wel een ‘loopdag’ dus toen ik wakker werd had ik een date met de killertraining en ik kan je nu zeggen…. die ging niet vanzelf. Het slaaptekort van de afgelopen 3 dagen kon ik terugzien in mijn training, mijn energie was ver te zoeken en ik was dan ook heel blij toen mijn horloge het afsluitende piepje aangaf. Maar ik was wel trots op mezelf dat ik wel geweest was.

En nu zit ik te vechten tegen de slaap in mijn laatste nachtdienst. Maar nog een paar uurtjes te gaan en dan heb ik weekend…

Een weekend waarin weer heerlijk gelopen gaat worden (met o.a. mijn eerste kennismaking met de City Pier City), er een reis bevestigd gaat worden 😉 en er ook nog genoeg andere leuke dingen in gedaan gaan worden. Ik heb er zin in…

Hebben jullie nog leuke weekend plannen? En wie van jullie ga ik zien bij de CPC?