Kwart marathon Rotterdam dit jaar wel #demooiste?

Afgelopen zondag liep ik de kwart marathon tijdens de marathon van Rotterdam. Een afstand waarvan ik in 2016 nog zei ‘deze nooit meer’. Toch wilde ik dit jaar wel meelopen op de zondag, maar was de hele gezien Boston wat veel, dus koos ik uiteindelijk toch voor de veel te dure en veel te drukke kwart marathon. Is mijn mening herzien over deze afstand? Of blijf ik bij mijn mening? Tijd voor een terugblik.

Het is zondagochtend een vroegertje. De start van de 1/4e is pas om 9:30 uur, maar toch zit ik al iets na 7 uur in de auto. Ik haal loopmaatje Stefan op en samen rijden we naar Rotterdam. Stefan loopt de hele marathon en heeft heel lief nog wat pannenkoeken met nutella voor mij meegenomen. Als we bij P+R Kralingse zoom zijn eet ik lekker nog een pannenkoek en besluit de rest te bewaren.

We nemen de metro en al voor 8 uur zijn we bij het schouwburgplein. Wow dit is wel heel vroeg hahahah. Stefan gaat naar zijn omkleedgelegenheid en ik wens hem heel veel succes (zeker nu hij er net achter is dat zijn Garmin nog thuis aan de lader hangt). Zelf maak ik nog even goed gebruik van de rust en convisceer een schone dixi. Zo! Dat lucht op 😉 . Ik wandel daarna naar de omkleedgelegenheid voor de dames en blijk de 1e te zijn. Ik zoek een plekje uit en begin langzaamaan mijn race outfit tevoorschijn te toveren. Ik speld mijn startnummer op mijn shirt en klets ondertussen met nog wat andere dames. Nog even een keer naar het toilet en dan ben ik er wel klaar voor.

Ik weet van de vorige keer dat het best nog een stuk lopen was naar de start en besluit dan ook om op tijd te gaan lopen. Ik lever mijn tas in, klets nog even met Deborah en Joyce en wandel dan rustig richting de start. Vanaf de Lijnbaan dribbel ik rustig richting de markthal en merk dat ik toch nog even moet plassen. Ik zie nergens iets van een dixi en ik zie überhaupt geen start. in 2016 was de start ongeveer onder de Kubuswoningen en nu zie ik dat het nog een stuk verder weg is.

Ik zie een hele rij dixi’s staan, maar ook enorme rijen…shit. Ik ben nog ruim op tijd, maar wil ook op tijd mijn startvak in. Ik zeg tegen mijzelf.. ‘het is een zenuwenplas, kan nooit veel zijn’, toch voel ik mijn blaas drukken… hmmm. Ik sta een beetje te hupsen in een nog behoorlijk leeg startvak A.

Ineens zie ik Robert Lathouwers lopen, hij staat ook in A en haast vandaag iemand. Ze gaan nog even inlopen en gezien de tijd loop ik mee, wie weet kan ik nog ergens plassen 😉 . Het 1e cafe op de hoek is nog dicht, maar de mannen verwijzen mij naar een ander cafe die wel open is en yes ik mag even plassen. Poeheee dat lucht op zeg. De mannen zijn natuurlijk doorgelopen en ik loop via een mini omweg terug naar het nu een stuk vollere startvak. Ik trek mijn jasje uit en niet veel later komen daar ook de mannen aanlopen en word ik ineens op mijn schouder aangetikt. Wat leuk!! Lotte van Trigt staat ook hier. Ze vraagt wat mijn plan is en ik zeg dat ik een nogal vrij pittige opdracht van trainer Henny heb gekregen. Henny had bedacht ‘ doe maar een beetje fun, tempo 4:20-4:25’. Hmmm dat is voor mij nou niet echt fun. Daarop kreeg ik terug ‘langzamer mag, als je maar niet langzamer gaat dan 4:45 min/km’. Dat laatste is prima te doen voor mij op 10 kilometer, maar dat andere is echt heel ambitieus (mijn pr. heb ik met een gemiddelde van 4:25 min/km gelopen), maar ik ga het wel zien. Lotte gaat kijken hoe haar lijf het houdt en de mannen willen rond de 37 minuten lopen.

Ik ga het wel zien en probeer in ieder geval even zoveel mogelijk aan de rechterkant te gaan staan, zodat alle snellere mensen er makkelijk langs kunnen. Het duurt niet lang voordat het startschot gaat en ik loop vrij snel daarna over de mat. De eerste meters gaan echt veel te hard en ik probeer meteen echt een beetje het tempo te drukken, want dit hou ik toch niet vol.

Ik doe uiteindelijk over de 1e kilometer nog steeds 4:09 minuten en vlieg over het marathonparcours. Kilometer 2 gaat nog steeds wat snel (4:10), maar vanaf dat moment begin ik wat meer in eigen tempo te komen. Nog steeds loop ik een tempo rond de 4:20 minuut/kilometer en ik ben heel benieuwd hoe lang ik dit vol ga houden. We lopen inmiddels niet meer over het fijne asfalt, maar over van die kl*te klinkertjes rondom de plas. Er zit nog een pad met betonnen platen naast, maar daar zit elke keer een gat van ongeveer 5 centimeter tussen en dat loopt ook niet echt lekker. Ik probeer het maar te negeren en mij te focussen op mijn muziek en het publiek wat her en der staat.

Ik denk bij ongeveer 4,5 kilometer begint het fietspad en yes dat loopt zo lekker!! Ik loop nog steeds lekker en loop nog steeds rond de 4:20 min/km. Bij 5,5 kilometer staat een drankpost en ik sla deze over. Ik loop met een waterflesje en neem een grote slok uit dit flesje. Bij 6 kilometer komen we weer op bekend terrein, het marathonparcours. Ik voel mij eigenlijk nog steeds goed, maar ik begin nu wel uit te kijken naar de finish. Ergens twijfel of ik een gelletje zal nemen, maar goed… het is nog maar ‘4 kilometer’ en besluit om het niet te doen. Nergens voor nodig, gewoon lopen!

Ik weet dat we bijna bij het 37 kilometer punt zijn en hoop eigenlijk dat de halfcrazy runners er al met een cheercrew staan, dat zou ik nu namelijk wel even kunnen gebruiken… Maar helaas, ze zijn er nog niet. Ik loop een beetje in gedachten als ik ineens ‘Hey Gab’ achter mij hoor en vrij snel daarna ineens Frontrunner maatje Erik naast mij loop. Hij merkt direct aan mij dat ik het zwaar heb en hij vraagt wat ik wil ‘wil je dat ik doorloop of bij je blijf?’. Ik vraag hem bij te blijven en als hij vraagt wat voor tempo kan ik alleen maar uitlopen ‘dit tempo’ hahahah. Ik ben niet echt de gezelligste meer op dat deel van de 1/4 marathon (sorry Erik).

Toch krijg ik nieuwe energie van Erik, passeren we het 7 kilometer bord en draaien we weer van het marathonparcours af. Shit weer van die k*t klinkers. Ik vind dat echt zo ruk lopen, maar goed… met nog maar 3 kilometer te gaan en een PR in het vooruitzicht blijf ik doorlopen. Toch heb ik op dit deel van de route mijn langzaamste 2 kilometers (4:24 en 4:23) en ben ik heel blij als we weer op het marathonparcours draaien. We lopen weer op asfalt en ik ben echt aan het aftellen. Je voelt dat het inmiddels een stuk warmer is en ik denk aan al die marathonlopers die nu net gestart zijn.

Ik ben behoorlijk misselijk inmiddels, maar probeer het keihard te negeren. Erik probeert het publiek op te peppen en zo weer wat energie bij mij aan te wakkeren. Ergens gaat er een vlammetje branden, zeker als we het bord van 9 kilometer passeren. Oké… nog 1 kilometer te gaan (ja i know eigenlijk nog 1,6, maar voor mij telt het vandaag even als 10). We komen steeds meer dichterbij de Coolsingel en ik speur naar het bord van de 10 kilometer… Jeetje… het lijkt wel steeds trager te gaan en ik zeg tegen Erik ‘ ik trek het niet meer’, maar meteen krijg ik als antwoordt ‘ jawel!!, jij hebt een marathon onder de 3:30 uur gelopen dus dit kan jij’. Oké… dus eigenlijk bek houden en lopen prent ik in mijn hoofd. We draaien de Coolsingel op en whaaaaaa daar is het 10 kilometer punt… ik loop over de mat en kijk naar mijn tijd… H*ly Fuck… zag ik daar nou iets van 43:.. staan…. WTF!!

Eigenlijk had ik bedacht om vanaf dat punt rustig aan uit te lopen, maar daar krijg ik met Erik naast mijn zij geen kans toe. We worden links en rechts ingehaald, maar een eindsprint zit er niet meer in. Wel komt er een kleine glimlach op mijn gezicht en geniet ik van het schreeuwende publiek. Als de speaker vervolgens zegt ‘ Erik en Gabriella zij aan zij ohw en nu hand in hand, dat wordt een mooie finishfoto’ moet ik nog meer glimlachen. Hand in Hand vliegen we de finish over. Binnen in 45:12 minuten!! BAM! (voor onderstaand finish filmpje wel even je hoofd een kwartslag draaien hahaha)

Ik ben helemaal kapot, maar bedank Erik met een dikke knuffel. Het duurt even een tijdje voordat ik weer oké ben en mijn medaille op kan halen, maar als ik hem eenmaal ga halen bedenk ik mij ineens dat Nadia medailles staat uit te delen. En ja hoor!! Ik zie haar ineens staan en switch van rij en haal mijn medaille bij haar op.

Ondertussen kijk ik op de app en zie ik mijn 10 kilometer tijd.. 43:29 minuten Woehoeeeee!!!!! DIK P.R!! Ik kom Jeroen (die zag ik de dag ervoor met de city run voor het eerst) tegen en samen wandelen we terug naar het Schouwburgplein. Daar zit Erik op mij te wachten en bedank ik hem nogmaals. Nadat ik mijn tas heb gehaald, diverse mensen heb gesproken en nog een foto heb gemaakt ga ik weer richting de metro… met een big smile…op naar huis!

Later op de avond app mijn trainer ‘ jou tijd was top! Ik dacht dat je een 5 kilometer liep, op basis daarvan had ik het tempo gegeven’ Hahahahahahahaha. Ik kom niet meer bij van het lachen en voel mij nog trotser over deze prestatie. En ga met nog net even iets meer vertrouwen richting Boston!

Ohw en mijn mening over de kwart marathon… ik vind hem nog steeds te duur en te druk, maar dit jaar was die voor mij wel #demooiste