Go with the flow

Voor mijn gevoel schreef ik het intro van mijn vorige weekoverzicht gister nog, maar het blijkt gewoon alweer een week geleden te zijn… niet normaal hoe deze weken wel voorbij lijken te vliegen. Hebben jullie daar ook last van?? De week verliep niet helemaal volgens plan, maar al met al wel tevreden. Nog 6 weken te gaan tot Berlijn (of eigenlijk inmiddels 5 weken en 6 dagen..)… zoefffff

Maandag
Uitslaapdag…. Verplicht uitslapen vanwege de nachtdienst, wat een narigheid 😉 . Alleen alsof de duvel ermee speelt, ik word alweer veel te vroeg wakker door herrie van buiten. Gelukkig val ik nog half in slaap, maar maak geen enorme uren meer. Ik besluit er een relaxt ochtendje van te maken, ruim wat spullen op in huis en ga rond het middaguur even naar de sportschool. Mijn benen voelen best goed na de 32 kilometer van de dag ervoor, maar ik ben wel voorzichtig met de wat zwaardere oefeningen. Ik besluit voor de zekerheid een aantal te skippen en ben daardoor al redelijk snel weer klaar in de sportschool. 

Daarna nuttig ik een lekkere lunch en fiets iets voor 16 uur richting de sportmasseur voor een onderhoudsbeurtje van mijn benen. Hij kan wel merken dat ik wat kilometers heb gemaakt, maar is verbaasd over hoe soepel mijn benen eigenlijk nog voelen. Mooi!

Na de masseur doe ik snel de boodschappen en begin vast met koken. Na het eten kijk ik samen met mijn vriend een paar afleveringen van VT wonen om wat inspiratie voor ons huis op te doen en rond 22:30 uur vertrek ik richting mijn werk voor nachtdienst nummer 1.

Dinsdag
Op het werk blijkt het heel rustig te zijn waardoor ik een heleboel nog kan zien van de olympische spelen. Om 7:40 uur loop ik het ziekenhuis uit en ben ik blij dat ik een klein half uurtje later lekker mijn bed in kan duiken. KAPOT. Toch slaap ik in de ochtend niet lekker, maar in de middag pak ik heerlijk nog een paar vaste uurtjes slaap. Iets na 18:30 uur word ik uiteindelijk wakker en voordat ik het weet is vriendlief thuis en begint hij aan het koken.

We kijken nog even naar Masterchef en het dames turnen en voordat ik het weet moet ik weer naar het werk voor nachtdienst 2.

Woendag
Ook deze nacht is het rustig en kan daardoor nog even het turnen op het werk terugkijken en afkijken. Wat een mooie prestatie van de Nederlandse dames! In de nacht maak ik eindelijk de blog over het boek van SPORTables af, maar kom tot de conclusie dat ik nog geen foto’s heb en moet dus nog even wachten met hem online te plaatsen. Ik zit de rest van de nachtdienst uit en ben blij als ik de dagdienst zie.

Het slapen gaat ook wederom vandaag niet geheel vanzelf en met horten en stoten weet ik het tot 16:30 uur te rekken. Eigenlijk stond er voor vandaag een 6 kilometer anti-brak loopje op het schema, maar ik sta op met zulke knallende koppijn dat elke stap die ik zet doordreunt in mijn hoofd. Dat lijkt mij dus niet verstandig. Ik besluit om nog even lekker terug te kruipen in bed en zie hoe Tom Dumolain zich tijdens de tijdrit naar een zilveren medaille fietst. En volgens mij vond de kat dat ook geen probleem. 

In de loop van de avond zakt de hoofdpijn wat af en maak ik de foto’s voor de blog en plaats hem online. Benieuwd naar mijn mening over het boek SPORTables? Klik dan hier. 

Ik maak mij daarna klaar voor de laatste nachtdienst van de reeks en vertrek op tijd richting het ziekenhuis.

Donderdag
Wederom een nachtje waarin we de handbaldames kunnen aanmoedigen. Het is niet druk, maar wel gezellig met de collega’s die op dat moment aan het werk zijn. De tijd gaat uiteindelijk nog vrij snel voorbij en voordat ik het weet staat de dagdienst voor mijn neus. Iets voor 8 uur stap ik mijn auto in en rijdt hem naar de garage. Mijn auto maakt sinds 2 weken een gekke tik zo nu en dan als ik een bocht door rij dus ze gaan even goed kijken wat er aan de hand is. Het komt met bakken uit de hemel en helaas is er geen leenauto meer. Dan maar op de leenfiets… bah! Compleet doorweekt kom ik aan in het centrum voor een hypotheekgesprek. 

Vriendlief is ook op de fiets vanaf huis gekomen en na 2 uur staan we weer buiten. Handtekening hier, paraafje daar… druk druk druk. Iets na 11 uur ben ik thuis en kan ik eindelijk mijn bed in. De garage heeft echter nog niet gebeld wat het is en wat het gaat kosten dus voor 1 keer slaap ik met het geluid van mijn telefoon aan. Na een uurtje gaat de telefoon en ontwaak ik uit een coma. Half slapend beantwoord ik de telefoon en snel val ik weer in slaap. Helaas kan ik niet lang blijven slapen, anders slaap ik vannacht niet meer.

Ik dartel nog een beetje in huis rond en probeer het moment om naar de garage te fietsen uit te stellen tot het droog is. Helaas lijkt dat niet meer te gebeuren en dus stap ik iets na 4 uur dan toch maar op de fiets. 

Eenmaal weer droog in de auto en wat euro’s armer rijdt ik naar huis, pak mijn tas en rijdt richting Amsterdam voor de opening van de Dam tot Damloop store bij de Amsterdamse vestiging van de Run2day op de Overtoom. Samen met nog 19 andere bloggers en journalisten krijgen we een tof programma voorgeschoteld met onder andere een sprintclinic van Robert Lathouwers.

Meer over deze avond probeer ik de aankomende week online te plaatsen, maar hier alvast een foto die genomen is tijdens de clinic.

Thuis merk ik dat ik toch wel erg moe ben en ben ik blij dat ik na een heerlijk warme douche mijn bedje in kan duiken.

Vrijdag
Eigenlijk stond er voor vandaag een tempoduurloop op het schema, maar door de toch wel intensieve clinic van de avond ervoor leek mij dat niet zo handig en besloot ik mijn training van de zondag te doen, een 15 kilometer trail. Ik zou misschien samen met Petra gaan, maar die had nog wat uurtjes extra slaap nodig dus uiteindelijk besloot ik om toch maar even alleen te gaan. Ik had in eerste instantie bedacht om naar Noordwijk te gaan, maar uiteindelijk op aanraden van loopmaatje Ron reed ik naar Noordwijkerhout.. Daar hebben ze een aantal paaltjesroutes, ideaal voor mij. 

Ik genoot van de compleet andere omgeving. Zo gek.. het is maar 35 minuten hier vandaan met de auto, maar het is zo’n andere wereld. Wij hebben hier alleen maar polder en een kunstmatige heuvel en daar is het bos, duin en strand. Ik liep eerst de oranje route om vervolgens de groene paaltjes te gaan volgen. Deze ging tussendoor ergens over in de blauwe om later weer op de groene aan te haken. Ik weet niet hoe, maar ergens raakte ik een klein beetje verdwaald… maar uiteindelijk door een stukje terug te lopen en logisch na te denken belande ik weer op het juiste pad. 

Heerlijk crossen door de bossen, door de duinen, de strandopgangen meerdere keren op en af om ook nog een klein stukje strand mee te pikken. Ik genoot intens, maar merkte wel aan mijn benen dat ze tegen het einde toch wel een beetje moe begonnen te worden. Het was stiekem toch ook wel hard werken, vooral de stukken met het mulle zand vond ik lastig. De heuvels lijken wel steeds beter te gaan, maar of ik ooit zo soepeltjes als trainer Henny de heuvels op zal kunnen lopen… ik betwijfel het.
Na 15 kilometer zat het erop en stond ik weer bij mijn auto, met een dikke glimlach en blij met de beslissing om toch even hier naar toe te rijden. 

Eenmaal thuis en gedoucht, regelde ik nog wat dingen voor de hypotheek, deed de boodschappen en keek de 10 kilometer met Susan Kuijken en Jip Vastenburg. Na afloop haalde ik mijn vriend op van zijn werk. Zijn verjaardagskado was daar alvast bezorgd (hij is pas in September jarig, maar goed) en het pakketje was niet zo handig voor in het OV (lees 2 grote dozen en in totaal 15kg wegend). We keurde bij thuiskomst de inhoud en yes… goedgekeurd voor het nieuwe huis. Een hele toffe lamp, waar vast nog een keer een foto van online komt als hij tzt in het nieuwe huis staat 😉

De avond vloog voorbij en voordat ik het wist was het allang tijd om naar mijn bed te gaan. Mijn lijf dacht daar echter anders over en leek totaal niet moe. Een soort van Jet lag van de nachtdiensten, fijn (NOT)… vooral als je je bedenkt dat de volgende dag de wekker weer iets voor 6 uur gaat. Uiteindelijk viel ik iets voor 0:00 uur in slaap

Zaterdag
NEEEEEE niet nu al die wekker…. Snel gooi ik mijn telefoon uit en snooze nog even verder. Na 2x snoozen kijk ik snel wat Dafne en Stifan hebben gedaan en kleed mij aan. Oeps al een beetje aan de late kant stap ik ,met een boterham in mijn hand, de deur uit en loop naar het bezinestation om te carpoolen met mijn collega. Op het werk wordt ik eindelijk een beetje wakker en gaan de uren snel voorbij.

De rest van de middag doen mijn vriend en ik de boodschappen, het huishouden en begin ik alvast wat kleine dingen uit te zoeken en weg te gooien voor het verhuizen (kan maar vast beginnen toch). Tussendoor kijk ik naar het atletiek en in de avond probeer ik mijn weekoverzicht alvast voor een groot deel op papier te krijgen.

Zondag
Na een goede nachtrust word ik wakker met pushmelding in het beeldscherm van mijn telefoon, Dafne als 5e geëindigd. Huh hoe kan dat?? Maar na vandaag alles gehoord te hebben is het een superprestatie wat zij geleverd heeft! Nu duimen dat ze morgen weer een beetje hersteld is voor de series van de 200m. Maar goed, de wekker ging wederom vroeg voor dagdienst nummer 2. Het was niet heel druk, maar toch was ik heel de dag lekker bezig. Na het werk reed ik naar huis en zat ik alvast een route uit te denken voor mijn tempoduurloop. Waar de afgelopen weken mijn hartslag alleen al omhoog ging als ik het woord tempo op schema zag staan, dacht ik nu alleen maar ‘gaat het niet, dan gaat het niet, boeiend’. Ik kleedde mij thuis om en stapte naar buiten. Ik begon met 2 rustige kilometers om in te lopen om daarna 15 kilometer op een tempo van 4:55 min/km te gaan lopen, althans… kijken of het gaat. De eerste 2 voelde goed en na 2 kilometer begon ik te versnellen, het voelde goed, maar ik moest wel even in een ritme komen. Even wennen aan de snelheid, maar eigenlijk ging het wel oke. Een aantal kilometers had ik wind tegen, kon alsnog redelijk het tempo behouden en als ik een kilometer wat minder liep… ach dan maar wat minder. Als een blij ei kwam ik thuis, ik had weer een tempoloop gedaan met een goed gevoel. Ik probeer het perfectionisme iets meer los te laten en dat scheelt denk ik al een hoop frustraties op dit moment en daardoor lijkt de lekkere flow ook weer terug te komen. 

En nu is het zondagavond en zit ik te puzzelen met het schema van aankomende week. Deze gaat namelijk enigszins op de schop aangezien ik op donderdag samen met Ytsen mijn lange duurloop al ga doen in plaats van volgende week zondag. De aankomende weken worden ook wel de piekweken genoemd, de kilometers worden nog iets opgevoerd, maar door mijn blessureverleden zal ik nog even extra goed naar mijn lijf luisteren.

Hoe is jou week gegaan? Vliegen bij jou de dagen ook voorbij?