Als ik de halve van Amsterdam van afgelopen zondag moet samenvatten in 2 woorden zou ik zeggen ‘prima training’. En dat was ook het doel van deze loop dit jaar. Geen P.R., gewoon lekker lopen zonder druk. Maar goed… ik ga nu van de hak op de tak, laten we bij het begin van deze dag beginnen.
Omdat de race pas om 13:20 uur zou starten voor mij kon ik even heerlijk een beetje uitslapen. Iets voor 9 uur werd ik wakker en voelde ik mij super! Waar ik de avond ervoor nog ging slapen met keelpijn was dit na een nacht heerlijk geslapen te hebben compleet verdwenen, yes! Even nog snel wat succes appjes naar de kanjers die om 9:30 uur aan de marathon zouden beginnen en zo kon ik verder rustig mijn zondagochtend beginnen.
De tv ging natuurlijk aan op de marathon en vriendlief stortte zich op het maken van pannenkoekenbeslag. In de tussentijd verzamelde ik mijn spullen, maakte een keuze qua kleding en deed alvast mijn startnummer op mijn shirt.
In de tussentijd kwamen de heerlijkste geuren uit de keuken en dekte ik de tafel. Niet veel later zat ik aan mijn 1e pannenkoek.
Al kijkend naar de marathontoppers at ik mijn ontbijtje op en werd het tijd om mij maar eens aan te gaan kleden en rond 11 uur ging ik uiteindelijk de deur uit. Vriendlief was een beetje ziekjes dus die bleef lekker thuis en ik ging alleen op pad. Eerst een stukje met de auto om vervolgens met de metro in de buurt van het olympisch stadion uit te stappen. In de metro was er al een mooi sfeertje en vanaf dat moment was het alleen maar een gezellige drukte.
Al append en bellend vond ik uiteindelijk loopmaatjes Jelle en Linda en gingen we samen het olympisch stadion in, op naar het plekje waar hij samen met zijn ouders zat om op zijn broer te wachten. Jelle had net zelf de 8km gelopen dus zijn taak zat er voor vandaag al op. Zijn broer liep echter de marathon dus de app werd continue in de gaten gehouden. Ikzelf had ook een aantal lopers die ik aan het volgen was en zo wist ik het precies wanneer ik op moest letten om loopmaatje Niels in het stadion te spotten. Na wat aanmoedigend gegil liep niels naar een mooie tijd van 3:15 op de marathon. De vader van Jelle liep de halve marathon en ging alvast op tijd naar het startvak. Ikzelf had niet zo’n haast en deed alles op het gemakje, geen stress. Maika en Rianne hadden zich inmiddels ook bij ons gevoegd en ik begon mij langzaam toch maar eens van wat laagjes te ontdoen.
Niet veel later liep ik na wat succes wensen van iedereen richting de start. Onderweg kwam ik Cor tegen en bespraken we onze plannen. Cor loopt over 4 weken de marathon van Valencia en zou deze marathon ook als training gebruiken. We stonden in hetzelfde startvak dus we besloten om gezellig samen te gaan lopen. Mijn opdracht was om ongeveer tot 14 a 15km lekker door te lopen, lol te hebben en te genieten en daarna een beetje een versnelling in te zetten (naar ongeveer 4:50
min/km). Na nog even een startvakselfie gingen we van start.
Ik probeerde om in te houden, maar de eerste kilometer ging in 5:03 minuten…. De volgende in 5:00 en de daaropvolgende in 4:58. Oeps… dit was niet de bedoeling… maar het voelde alsof mijn benen vanzelf gingen. Cor liep nog steeds gezellig mee en al genietend van de omgeving en af en toe vreemde mensen om ons heen liepen we verder. Het tempo probeerde we wel iets naar beneden te krijgen, maar lukte niet echt, want ook de kilometers die volgende gingen zo rond de 4:58 – 5:06 min/km. Bij kilometer 9 moest Cor plassen en ik vertelde hem door te lopen. Ik kan vaak moeilijk op gang komen als ik ben gestopt, Cor vond het prima en ik dacht dat ik hem mogelijk pas na de finish zou zien.
Ik liep verder en raakte met iemand anders kortdurend in gesprek. Bij kilometer 12 voegde Cor zich weer ineens naast mij. Hij had toch wel een aardige sprint ingezet om weer gezellig met mij mee te lopen. We babbelde verder en vanaf kilometer 15 begon ik toch een beetje te versnellen. Cor probeerde mee te komen, maar na zijn eerdere sprint vond hij het wel even goed… al handjeklap gevend aan de kids langs de kant begon ik steeds een beetje sneller te gaan en ging deze kilometer in 4:43 minuten. De versnelling voelde soepel en ongemerkt ging ik toch nog iets harder lopen. Ik haalde veel mensen in en begon langzaam een beetje uit te kijken naar het viaduct waar de Halfcrazyrunnerscrew zou staan. Ineens zag ik de vlag hangen en niet veel later liep ik langs het bord nog 100 meter… al aankomend rennend en zwaaiend merkte John mij op en riep ‘stoppen Gaby’. Uhhhh oke eventjes dan. Na een dikke knuffel met de crew ging ik weer verder en merkte ik aan mijn benen niet eens dat ik gestopt was….whaaaaa wat voelde dit goed! De daarop volgende kilometers gingen allemaal sneller dan 4:40 minuten.
Na het punt met de Running junkies en later HELDIN Sanne gingen we het Vondelpark in. Oke nu opletten en niet weer op je bek gaan zoals vorig jaar ;-). Ik zag hier en daar een bekende staan en voordat ik het wist waren we het Vondelpark alweer door. De laatste straat nog even door en dan zou ik er alweer zijn. Met mijn hoofd bij deze gedachte hoorde ik ineens mijn naam geroepen worden en wie stond daar… mijn tante AAAAHHHHHHH wat leuk!! Tante Wil!!! Wat bleek… zij stond daar echt puur toevallig nadat ze bij mijn oma op bezoek was geweest en zag mij ineens voorbij rennen. Ze wist wel dat ik meedeed, maar dat ze mij ook zou gaan zien was ze niet vanuit gegaan. Superleuk!
Nog even de rotonde over, laatste lange stuk, bochtjes door en richting het stadion. En dan ineens die vertrouwde ‘Kom op Gaby’ van loopmaatje Niels vlak voordat ik het stadion inging. In het stadion even een drukte bij de splitsing van de hele en halve marathon, maar al zwaaiend naar Jelle liep ik de laatste bocht voor de finish in.
Daarna recht op de finish af met een kleine eindsprint. Wiehoeee met 1:44:52 de finish onderdoor.
Ik besloot om nog even te wachten op Cor en niet veel later kwam ook hij binnen. Samen haalde we onze medaille op, maakte nog een foto en namen afscheid. Thnx Cor voor de gezelligheid onderweg!
Ik haalde mijn telefoon van vliegtuigstand af en kreeg meteen een appje van de trainer binnen… ‘dat ging vlotter dan verwacht’. Uhm ja, oeps sorry hahahha. Ik voelde mij echt super en ik merkte bijna niet moe of iets te zijn. Benen voelde ook nog prima, yes! Wat een heerlijk gevoel! Op naar New York!
Iedereen bedankt voor de lieve berichtjes vooraf, support tijdens en achteraf!
3 Comments
Top prestatie! Ik vind het zo leuk om te lezen dat dit voor jou een training voor New York is, zelf ben ik aan het trainen voor de halve in Amsterdam volgend jaar! Wat jij hier neerzet kan ik voorlopig alleen maar van dromen, haha!
En nu door naar New York dame! Leuk leuk..
Wooohoo wat een lekker verhaal! Ik voel de snelheid! Goed gelopen en genoten; heel vel succes en plezier in NY!