Boston marathon: de dagen voorafgaand

Whoops mijn laatste blog eindigde ik ongeveer 15 minuten voordat ik naar Schiphol vertrok en sindsdien is er niks meer online gekomen. De hoogste tijd dus om mijn avonturen te delen. Om het chronologisch te houden is mijn 1e blog een terugblik op de dagen voorafgaand aan de Boston Marathon. Veel leesplezier.

Vrijdag
Nadat ik mijn laptop heb dichtgeklapt en in mijn tas heb gestopt vertrek ik niet veel later samen met Nicky naar Schiphol. Hij heeft heel lief vrij genomen om mij weg te kunnen brengen.

We zijn iets voor 14 uur op Schiphol en alles verloopt soepeltjes. We wandelen samen naar de desbetreffende vertrekhal en wacht daar op de rest van Team Vroem. Het duurt niet heel lang of we zijn compleet. Nog even een groepsfoto en dan is het echt tijd om afscheid te nemen van Nicky.

Het inchecken van mijn koffer gaat allemaal prima en als ik door de douane heen ben krijg ik een appje van Nicky ‘ als je vanavond in het hotel bent moet je even in de Runner’s World kijken’ ohhhh hij heeft er iets ingestopt… en nu moet ik dus nog heel lang wachten hahaha. We settelen ons met zijn allen bij 1 van de Starbucks en niet veel later voegen ook Gerard en zijn zoon Tommy bij de groep. Er volgen een hoop gezellige gesprekken en voordat ik het weet het is eigenlijk al tijd om langzaamaan richting de gate te gaan.

Even een hele korte samenvatting… de vlucht ging op wat turbulentie na prima. Ik keek 2 films, strekte tussendoor de beentjes en had gezellige gesprekken.

Na ongeveer 7 uur vliegen landen we in Amerika en is het iets na 19 uur Amerikaanse tijd. Bij de ‘douane’ gaat het redelijk snel en ook mijn koffer komt al vrij snel van de band af. Toch fijn als deze er weer is. Het belangrijkste heb ik dan wel in mijn handbagage, maar toch. Als iedereen zijn/haar koffer heeft begeven we ons  naar de uitgang en spreiden onze wegen.

We zitten in allemaal verschillende hotels, alleen Gerard, Tommy en ik zitten in hetzelfde hotel. Het duurt even voordat er een busje van het hotel is, maar als die er eenmaal is stappen we met 15 minuten het hotel binnen. Het ziet er in de hal alleen al mooi uit, dat beloofd wat. Eerst checkt Gerard in en oh oh, problemen… zijn reservering staat er niet in. Huh?? Hoe dan?? Ze checkt mijn reservering en die staat er wel in. We hebben allebei bij booking.com gereserveerd, dan mag je toch verwachten dat het goed is. Helaas zijn er ook geen kamers meer beschikbaar in het hotel en niet veel later hangt Gerard met Booking.com aan de telefoon. Ze vinden uiteindelijk een ander hotel voor Gerard en zijn zoon, in een andere wijk van Boston.. Mehhh!! Niet leuk! Ik neem afscheid van de mannen en check mijn kamer. Holy moly, vet groot!! Het is echt een soort van appartementje, heerlijk ruim. Ik pak snel mijn koffer uit en check de Runner’s World. Er zit een heel lief kaartje in met voor elke avond een briefje erin. Elke avond een kusje hihi.

Ik eet nog een krentenbol, heb contact met de anderen over de volgende ochtend en duik niet veel later mijn bed in, want ik ben op.

Zaterdag
Ik slaap echt beroerd, ben regelmatig wakker en maak mij druk over het vervoer van en naar het centrum van Boston. De wekker gaat al vroeg (5:30), want vandaag staat de Boston 5K op de planning. En ik weet niet zo goed waarom, maar deze loop begint al om 8 uur in de ochtend. Ik heb even contact met Niels en Joke en besluit om eerst met een uber naar hun hotel te gaan en dan rijden we met zijn 3 naar de start van de 5K. Henny en Milan hebben een hotel vlakbij de start en we mogen daar onze spullen dumpen en even opfrissen nadien. Ik eet een ontbijtje en stap met een bepakte tas een uber in. Het verloopt allemaal vrij soepel en we halen eerst even onze startnummers en shirts op. Ook Gerard is er en met zijn 4 worden we nog even op de foto gezet en lopen we niet veel later naar het hotel van Henny.

Daar kleden we ons snel om en trek ik gelijk mijn nieuwe shirt aan. Hij is lekker ruim, maar goed… beter te groot dan te klein zullen we maar zeggen. Daarna wandelen we met zijn allen naar de start en duiken we ergens het startvak in.

Gerard en ik besluiten om gezellig samen te lopen en het rustig aan te doen. Het volkslied word gezongen en ik vind het echt prachtig. Iedereen is stil en je hoort alleen de vogeltjes fluiten.

Het miezert/regent en ik sta nog met mijn poncho aan, ik trek hem snel uit en niet veel later gaan we van start. Ohh wat heerlijk na het vliegen van gister, even lekker rennen. Ik geniet en probeer rustig te lopen, toch gaat de 1e km in 5 minuten. Eigenlijk gaat vanaf dat moment elke kilometer sneller, oeps. Toch voelt het allemaal heel easy en ik geniet.

Ik maak nog een filmpje onderweg met Gerard en ineens komt bij 2 kilometer het besef  ‘Ik loop in Boston’. Ik word gewoon een klein beetje emotioneel en zeg tegen mijzelf, doe normaal… hahaha.

Bij 2,5 kilometer is een keerpunt en ineens zie ik de blauwe streep op het asfalt, whaaaa we lopen op het parcours van maandag.

We zijn al door een tunneltje gegaan en lopen nu terug door het tunneltje. Dit tunneltje zal ik maandag ook lopen, maar dan niet na 3 kilometer, maar na 41 ofzo en dan zal die wel anders voelen dan nu. We nemen na het tunneltje een bocht naar links, lopen vals plat omhoog en draaien dan een bocht naar links en whaaaaaaaaa daar is de finish in de verte. Ik krijg nu al vleugels, laat staan maandag.

We passeren de finish en waar we maandag stoppen, lopen we nu door, want we zijn er nog niet. Nog 1 kilometer te gaan en het publiek staat nu al zo enthousiast te schreeuwen dat ik echt kippenvel krijg.

We naderen de finish met rasse schreden en ik vind het echt jammer dat we er alweer bijna zijn. Ik heb echt genoten van dit rondje en kijk nu nog meer uit naar maandag.

We finishen in een tijd van 23:42 minuten en dat is eerlijk is eerlijk een stuk sneller dan vooraf afgesproken. Toch voelt het al heel easy en moeten Gerard en ik lachen als we bedenken dat het plan 5:30 min/km was en we nu gemiddeld 4:41min/km liepen. Nog even snel wat foto’s en daarna lopen we met een soort van ontbijtpakketje naar het hotel waar de rest al is.

Als iedereen is gedoucht/opgefrist is Tommy inmiddels er ook en scoren we een kop thee/koffie in de buurt. Daarna wandelen we rustig naar de marathonexpo. Het is inmiddels droog en we nemen de route dwars door het park. Ik zie meteen de eendjes waarover ik had gelezen en kijk nou hoe schattig.

Ook het eerste eekhoorntje wordt gespot en als echte toeristen lopen we al foto’s makend door het park.

Als we bij de expo komen is de zon inmiddels gaan schijnen en staat er een enorme rij. We vinden een korte rij en staan niet veel later binnen. Alsof we binnenstappen bij een attractie van de Efteling mogen we hier ook via diverse afgezette rijtjes naar de uiteindelijke achtbaan, het startnummer!

Whaaaaaaa eindelijk heb ik hem in handen. Zo hard voor gewerkt en nu heb ik hem. Daarna scoren we onze shirtjes en lopen we niet veel later de expo op. WOW wat is dit groot… en druk!! Er staat een muur waar alle deelnemers op staan en na even zoeken vind ik de mijne.

Daarna is het een beetje ieder voor zich en spreken we een tijdstip af om te gaan lunchen. Ik scoor het felbegeerde marathonjasje en nog wat andere officiële merchandise. De rij om af te rekenen is ook wederom enorm lang, maar doordat ik in gesprek raak met een Mexicaan gaat het gelukkig wat sneller. Ik loop daarna bepakt en bezakt de rest van de expo over en kom zelfs tijd te kort. Ik loop snel langs de diverse stands, scoor nog wat mooie items en loop daarna met Gerard en Tommy (die kom ik toevallig net op het einde tegen) naar de afgesproken plek waar de rest al staat te wachten. We wandelen naar het restaurant waar Henny een lunch heeft gereserveerd en eenmaal op de plaats van bestemming schuift een collega van Henny aan. Het is een gezellige lunch waarna ik samen met een aantal naar nog een speciale hardloopzaak wandel.

Ik kan er niet echt iets vinden en wacht netjes totdat de rest klaar is. Ik heb gelukkig even wifi van de winkel en vermaak mij dus wel 😉 . Daarna wandel ik samen met Niels en Joke naar een plek om nog wat te drinken met wat lekkers erbij en genieten van het heerlijke zonnetje. Als alles op is scoren we een uber terug naar het hotel. Als ik weer terug ben in mijn hotel merk ik hoeveel ik gelopen heb en hoe moe ik ben. Eigenlijk had ik het plan om samen met Kalleigh te gaan eten in het centrum, maar ik besluit om bij het restaurantje tegenover mijn hotel een pasta te gaan scoren. Ik zou anders weer terug moeten naar het centrum en ben er eigenlijk wel even klaar mee hahaha. Het is behoorlijk druk bij het restaurant, maar ik weet een plekje aan de bar te scoren en zit niet veel later aan een immens groot bord pasta.

Het is niet echt heel bijzonder, maar goed.. het zijn koolhydraten en het vult. Als ik 3/4e van mijn bord heb weten weg te werken klets ik met nog een marathonloper uit NYC. Daarna wandel ik naar de supermarkt iets verderop en scoor wat eten en drinken voor de aankomende dagen. Ik spot een mooie zonsondergang en moet daar even een foto van maken.

Als ik de boodschappen binnen heb wandel ik terug naar het hotel, drink een kop thee, kijk een serie en duik niet veel later mijn bed in.

Zondag
Ik probeer uit te slapen, maar ben wederom vroeg wakker. Gelukkig heb ik deze nacht wel echt kwalitatief beter geslapen en voel ik mij een stuk beter. Wel wil ik vandaag echt minder kilometers maken dan de dag ervoor, want anders gaat het niks worden morgen. Ik heb even contact met Gerard en hun hebben het plan om even naar Harvard te gaan en daarna nog een klein beetje sightseeing met zo min mogelijk lopen, klinkt als een goed plan en ik besluit om bij hun aan te sluiten. Na een rustig ontbijtje, stap ik met een lunchpakketje, winegums en genoeg drinken in mijn rugtas in een uber. Ook heb ik een tasje met spullen mee voor bij de finish na de marathon. Tommy neemt deze voor mij morgen. Het hotel waar Gerard en Tommy vrijdagavond zijn gestopt zit op ongeveer 10 minuten rijden met de auto en is echt een stuk minder modern dan waar ik zit. Toch zijn de faciliteiten rondom het hotel een stuk beter en hebben zij wel een metro vlakbij zitten. Ik koop een metrokaartje en niet veel later stap ik met de mannen in de metro en gaan we richting Harvard.

Als we daar eindelijk zijn is het eigenlijk best gek, ik herken wat dingen uit de films en verbaas mij echt hoe groot het hier is.

We lopen wat rond en zien ineens mensen bij een standbeeld staan. Het blijkt een standbeeld van John Harvard te zijn, de oprichter van de school. Alle toeristen wrijven over de linkerschoen voor geluk en tja, wij dus ook 😉 .

Het is echt een groot terrein en zien uiteindelijk maar een stukje ervan. We maken even een sanitaire stop en als we teruglopen naar de metro belanden we in een soort van opvoering. Uiteindelijk blijkt het een kerkdienst ofzo te zijn.

Nog even wat foto’s en dan lopen we naar de metro. Dag Harvard.

Zo! Ik heb heel even ‘op’ Harvard gezeten

We vervolgen de reis naar Quincy market en scoren tussendoor even nog wat te drinken voor de mannen bij een supermarkt. Als we bij de metrohalte Aquarium uitstappen staan we gelijk bij de walviskijk boot. Ik heb van Hedwig 2 gratis kaartjes gekregen en twijfel heel erg om vandaag te gaan. Ik heb niet echt een dikke jas aan en ben bang om zeeziek te worden. Wel is het nu heel mooi weer en niet zoveel wind. Ik informeer of er voor die middag nog plek is en die is nog wel. Ook hebben ze voor de dinsdagochtend nog plek en ik besluit uiteindelijk om er nog even over na te denken. Ik wandel met de mannen naar Quincy market waar we even willen lunchen. Het is er behoorlijk druk, maar we besluiten uiteindelijk om bij ‘wagamamma’ te gaan eten. Op aanraden van de mannen bestel ik Ramen en niet veel later zit ik met een enorme kom soep met noodles, kip en eitje voor mijn neus.

Ohhh het eten is echt heerlijk!! En ik snap nu eindelijk waarom ze in die aziatische landen zo slurpen tijdens het eten. Het is niet te doen om dit zonder slurpen te eten.

Het is echt een enorme portie, maar hij gaat op tot de laatste hap, zo lekker!

De mannen blijven nog even zitten terwijl ik de victoria secrets binnenstap. Het is een klein winkeltje, maar het duurt best lang voordat ik heb wat ik wil. Met een gevuld tasje loop ik de winkel uit en wandelen we naar Boston Common. Dat is een groot park en doet mij een beetje denken aan central park, maar dan in het klein. Terwijl we die kant oplopen kijk ik mijn ogen uit. Ineens komt er een prachtig oud en klein gebouwtje tevoorschijn.

Deze blijkt bij de freedom trail te horen en zo kan ik gelijk ook een klein stukje van deze route afstrepen.

Eenmaal in het park wandel ik samen met Tommy naar het dichtstbijzijnde toilet in de macy’s en scoren we wat te drinken bij de Starbucks. Daarna zitten we een tijdje in het park en kijk ik lekker om mij heen.

Als we zijn uitgezeten lopen we naar de metro en reizen we terug naar het hotel van Gerard en Tommy. Hun zitten bij een nieuw winkelcentrum met allemaal leuke winkels en leuke restaurantjes en we besluiten om daar te gaan kijken voor wat koolhydraten. We lopen wat verschillende eettentjes af, lopen nog even de Nike outlet in, en komen uiteindelijk bij een pizzatentje terecht. Echt pasta hebben ze er niet, maar de pizza’s zien er ook goed uit en al dat deeg… genoeg koolhydraten is onze mening. We starten met een knoflookbroodje en eten daarna een heerlijke pizza.

pizza calzone met kaas nomnomnom

Ik neem daarna afscheid van de mannen en bedank ze voor een superleuke dag. Rond 19:30 uur wandel ik mijn hotelkamer in. Onder het genot van een kop thee met wat winegums maak ik vast mijn kleding klaar voor de volgende dag. Aangezien het qua temperatuur warm genoeg lijkt te worden om een hempje aan te doen speld ik mijn nummer op mijn hempje.

Ik reserveer vast een uber voor de volgende ochtend en duik met het boek van Abdi Nageeye het bed in. Rond 21:30 uur gaat het licht uit… Op naar morgen! Op naar Marathon Monday! Op naar de Boston Marathon!