1 lange rechte weg

En toen was er alweer een week voorbij en heb ik in de tussentijd gewoon hier niks gepost, oeps. Vorige week kon je het al een beetje lezen, ik heb het de laatste tijd een beetje druk. Druk met allemaal leuke en spannende dingen en mijn piekweken voor de marathon van Berlijn en ik merk dat ik daardoor soms ook echt even de ontspanning nodig heb…. ontspanning in de vorm van even lekker naar de olympische spelen, filmpje kijken of het lezen van een boek. Daardoor heb ik de afgelopen week compleet even mijn blog links laten liggen. Ik heb mijzelf even op de rem getrapt, want mijn hoofd begon her en der een tikkie over te lopen en dat lijkt mij niet helemaal de bedoeling. Het bloggen ben ik ooit begonnen omdat ik het leuk vind om mijn avonturen met jullie te delen en vind het supergaaf dat het zo gewaardeerd wordt en er steeds meer lezers bij komen, maar ook andere leuke dingen en evenementen bij komen. Dit laatste is natuurlijk supertof, maar brengt ook nog wel wat verantwoordelijkheden en toch ook een soort van verplichtingen met zich mee (althans dat vind ik) en dat kon ik gewoon nu even niet hebben. Komt wel weer, maar ik ben bang dat het de aankomende weken nog wel een beetje rustiger zal zijn dan normaal, sorry. Jullie hebben nog wel een heleboel leuke en mooie dingen tegoed, dus ik ga toch mijn stinkende best doen om het een en ander toch zo snel mogelijk het wereldwijde web op te slingeren ;-). Maar dan wel in een vorm dat jullie gewend zijn en niet half afgeraffeld. Ik moet dus even keuzes maken uit meerdere leuke dingen en niet alles in 1 keer doen. Het weekoverzicht zal in ieder geval wel elke week blijven komen en laten we daarom maar snel terugblikken op deze afgelopen week waarin ik een hele pittige duurloop had staan, iets met een afsluitdijk enz…. veel leesplezier

Maandag
Nog in de trend van het weekend gaan we nog even door met de dagdienst. Het is een lekkere dienst en op tijd stap ik samen met mijn collega in de auto richting huis. Wederom neem ik een paar ‘verhuisdozen’ mee en zet ze op 1 van de stapels hier in huis. Ik stap daarna op de fiets en fiets richting de hypotheekshop om daar wat papieren af te gooien. Het is heerlijk weer en stiekem is het daarom helemaal niet erg dat de brug open staat. Wat is Nederland toch mooi he op zulke dagen?

Vandaag staat er eigenlijk een krachttraining op het programma en aangezien vriendlief ook weer begonnen is hadden we in de ochtend besloten om samen in de avond te gaan sporten. Ik had eigenlijk al vooraf kunnen bedenken dat dit niet ging werken, want eenmaal gegeten en wel op de bank komen we er allebei niet meer vanaf, oeps… dan later in de week nog maar een keer naar de sportschool. Thuis dan maar wat oefeningen terwijl Sanne wevers goud binnensleept op de balk, prachtig!

Dinsdag
Eigenlijk had ik vandaag ook een dagdienst, maar doordat het zo rustig op het werk is krijg ik de keuze of ik uren in wil zetten voor een vrije dag. Dat komt goed uit met dit mooie weer en besluit het lekker te doen. Ik hoorde dit op maandagavond en besloot om de trainster van de baantraining een berichtje te sturen. Zij traint namelijk ook een groep op de dinsdagochtend en aangezien er een stevige interval op het programma staat is het fijn als ik dit op de baan kan doen. Dit is geen probleem en sta dus dinsdag op tijd naast mijn bed. Richting de atletiekbaan wordt het steeds drukker, ohwja… vakantiespel. Eenmaal bij de baan blijken ook daar allemaal springkussens en spelletjes opgesteld te staan, hmmmm dat wordt lastig trainen. Judith wist dit ook niet, maar verzint ter plekke wat anders en we gaan lekker op pad. Ik doe het inlopen en de warming-up mee met de groep en doe daarna mijn eigen ‘kern’. 5x 800 meter in 3:24 minuten. Dat staat gelijk aan een tempo van 4:15 min/km. We lopen de intervallen op de cooperbaan en eigenlijk gaat het best goed. Oké het is hard werken, maar uiteindelijk loop ik eigenlijk alle intervallen steeds sneller (tempo’s: 4:21-4:15-4:11-4:09-4:08) en ben ik dik tevreden als ik klaar ben. Ik doe de cooling down weer samen met de groep en fiets met een dikke glimlach naar huis.

In de middag geniet ik van het zonnetje en begin aan het boek ‘kankermarathon’. Een boek wat ik niet meer weg kan leggen, wat een verhaal! Na de lunch vallen zelfs mijn ogen heel even dicht en kijk ik aan het einde van de middag naar de 5 kilometer waarin Susan Kuijken 5e wordt in haar serie. In de avond kijk ik samen met mijn vriend naar een leuke serie, even nog genieten dat dit nu kan, want vanaf morgen is hij elke dag tot ’s avonds laat druk aan het werk vanwege het Mattie en Wietze restaurant. Wil jij ook naar dit restaurant of geld doneren voor Virtual Reality brillen in het WKZ in Utrecht, klik dan hier  voor alle info.

Woensdag
Vrije dag nummer 2, deze stond al ingeroosterd en toen ik hoorde dat mijn moeder samen met mijn tante naar mijn opa en oma zou gaan wilde ik wel even mee. Het zijn toch mensjes van de dag en ik merk dat ze nu ook echt wel ‘oud’ beginnen te worden. Dus nog even genieten dat ik ze kan zien en ik laat ze meteen de brochure van het nieuwe huis zien. Ze vinden het prachtig. Terwijl mijn moeder en tante samen met mijn oma boodschappen gaan doen, blijf ik bij mijn opa. Mijn opa heeft heel wat meegemaakt in de oorlog en kan hier prachtig over vertellen. Opa praat en ik luister, heerlijk! 

Na een gezellige lunch vertrekken we weer richting Alphen waar ik nog heel de middag en avond bij mijn moeder blijf. En als het zonnetje langzaam begint te zakken vertrek ik richting mijn eigen huisje. Wat was dit weer even een vanouds heerlijke dag. 

Donderdag
Vandaag staat er een bijzondere duurloop op het programma, namelijk 32 kilometer lang over de afsluitdijk hardlopen samen met Ytsen. Dit idee werd geboren door de afsluitdijk open, maar omdat we allebei die dag niet konden besloten we het om op een andere dag te doen en dat werd dus vandaag. Na een behoorlijk eind rijden, waarbij ik al een keer over de afsluitdijk mocht belande ik bij de afgesproken plek. We hadden om 11 uur afgesproken (eigenlijk helemaal geen handig tijdstip gezien die warmte van die dag, maar goed… soms is het niet anders en moet je maar roeien met de riemen die je hebt) en iets na 11 uur kwam Ytsen samen met zijn dochter en een vriendin van haar aanrijden. Ytsen had de dames geregeld om als persoonlijke cheerleaders en verzorgingsposten te fungeren en zouden op meerdere plekken langs de route gaan staan, TOP! We begonnen in Zurich en zouden vanuit daar naar Den Oever lopen, zo hadden we het windje in de rug en hoefde we niet 32 kilometer lang tegen de wind in te lopen. Het lopen ging best goed, maar we merkte al vrij snel dat het toch best warm was. Bij 6 kilometer zouden de dames staan, maar deze stonden aan de andere kant van de weg dus Ytsen en ik liepen stevig door. Ik merkte dat mijn hartslag behoorlijk opliep en voordat ik al halverwege zou stranden besloten we bij de 10 kilometer om toch maar het tempo iets te verlagen. De plannen voor een progressieve duurloop waren eerder al de deur uitgezet, dus gewoon lekker lopen was het plan. Ineens hoorde we getuuter en kwam de dames voorbij gereden, hihi. Bij 16 kilometer stonden de dames op ons te wachten en was het tijd voor een korte stop. Even extra drinken, winegums erin en wat ter bescherming op mijn hoofd. Nog zo’n stuk en we zouden er alweer zijn. Het op gang komen na deze stop voelde een beetje gek, maar langzaam kwamen we weer in een lekker tempo, op naar het 24 kilometer punt. We liepen verder, maar ik merkte dat ik het echt heel warm had. We stopten heel even en liepen de graswand op, want bovenop deze graswand voelde je het heerlijke verkoelende windje. We probeerde even bovenop te lopen, maar dat liep echt voor geen meter. Weer een beetje afgekoeld liepen we verder en  kwamen steeds dichterbij de uitkijktoren en het standbeeld van meneer Lely. ondertussen kreeg ik geschiedenisles van Ytsen over de afsluitdijk wat ik later kon toetsen bij een grote tijdlijn met alle belangrijke gebeurtenissen. Eenmaal bij de 24 kilometer stonden de dames weer om aan te moedigen en te voorzien van heerlijk koud water. Wevbesloten om toch ook nog maar even de uitkijktoren in te gaan, we waren er nu toch. Het traplopen voelde nog best oke en vanaf hier was het nog maar 6 kilometer… het grootste stuk zat erop. Nog even een foto bij de oprichter van de Afsluitdijk Cornelis Lely, om daarna de laatste 6 te lopen.

Bij de sluizen nog een hele korte verfrissende stop om daarna de meiden te zoeken die ergens bij een tankstation zouden staan. Uiteindelijk vonden we ze en was het tijd voor een verkoelend ijsje, heerlijk! Trots dat we dit hadden volbracht, leuk om een keer gedaan te hebben, maar niet iets wat voor mij een jaarlijks evenement hoeft te worden. Want eerlijk is eerlijk… je ziet bijna 32 kilometer lang alleen maar hetzelfde uitzicht. Maar goed dat wisten we vooraf, maar toch bleek dat toch zwaarder te zijn dan gedacht.
Na eenmaal weer een beetje bijgekomen te zijn reden we naar Harlingen voor een welverdiende portie kibbeling om daarna weer het stuk naar huis te rijden. 

In de avond was ik opperdepop en lag ik redelijk op tijd in mijn bed. Nagloeiend van deze dag, want oeps… ik was best wel een beetje verbrand aan 1 kant van mijn lijf.

Vrijdag
En toen was mijn ‘weekend’ voorbij en mocht ik alweer vroeg aan de slag. Een tikkie stijve kuiten en nog met een half verbrand hoofd kwam ik de dag door. Eenmaal thuis deed ik de boodschappen voor de aankomende dagen en zg dat de fijne sportbrillen weer in de aanbieding waren bij de lidl. Heb je er geen en wil je toch eens proberen of je het wat vindt? Dan is dit misschien wat voor jou? Ikzelf vind ze erg fijn en nam weer een nieuwe mee.
Daarna maakte ik een heerlijke courgettesoep en keek ik een leuke film en nog een stukje van de olympische spelen.

Zaterdag
Op tijd ging de wekker, want ik wilde nog even 10 kilometer lopen voordat ik naar de fysio zou gaan voor een dryneedling behandeling van mijn kuit. Ik merkte dat een bepaald plekje weer aan het zeuren was en de sportmasseur kwam hier niet echt doorheen, dus dan is er bij mij maar 1 remedie… de naalden erin. Gelukkig heb ik een kort lijntje met de fysio en kon hij mij voor vandaag nog even tussen bepaalde afspraken inplannen. Na de eerste stappen tijdens het lopen merkte ik dat mijn lijf toch nog niet helemaal hersteld was van de duurloop van donderdag en besloot om er even een 5 kilometer herstelrondje van te maken. Paar korte versnellingen erin om de spiervezels te prikkelen, maar verder niet. Op tijd reed ik naar de fysio, maar daar bleek hij er niet te zijn. Gelukkig kreeg ik hem wel te pakken en bleek het om de dag daarna te gaan, hij had het verkeerd doorgegeven… jammer van de tijd en de benzine, maar vooruit. Thuis maakte ik het huis enigszins schoon en maakte mij klaar voor mijn avonddienst.

Zondag
Eigenlijk stond er voor vandaag een 15 kilometer duurloop de planning, maar door de nog niet weggeprikte knoopjes besloot ik om deze even te skippen. Vriendlief was in de ochtend nog even thuis voordat hij weer heel de dag aan het werk was dus we konden nog even lekker samen ontbijten en nog een aflevering van Masterchef kijken. Mijn bordje ondertussen leek totaal niet masterchef waardig, maar smaakte heerlijk!

Rond 11:30 uur vertrok ik naar de fysio voor de dryneedling behandeling. Niet echt lekker, maar ik weet van eerder dat het wel goed helpt. Is alleen altijd daarna even flink stijf en moet er goed gerekt worden. Dus elke keer als ik een trap, stoepje of mooie muurtje zie wordt het rekken. 

Net voordat ik naar de fysio reed kreeg ik het bericht dat mijn oma weer is opgenomen in het ziekenhuis (hoe bedoel je mensjes van de dag 😉 ). Ben benieuw hoe het dit keer afloopt. We gaan het zien. Nu is het in ieder geval tijd om mij klaar te maken voor mijn avonddienst. Aankomende week heb ik nog 3 nachtdiensten en dan een lang weekend vrij. En ik kan je zeggen, ondanks de 3 dagen vrij deze week, ik kijk er nu al naar uit. Ik ga mijn best doen om jullie de komende tijd weer van handige reviews enz te voorzien en nog het verhaal over mijn sprintjes in het vondelpark van vorige week donderdag. Beter laat dan nooit toch 😉 .

Hoe is het bij jullie?? Gaat alles nog volgens plan? Of zitten er bij jullie ook wat hobbeltjes in de weg? Ik hoop in ieder geval dat het voor mij nu 1 lange weg gaat worden richting de finish van Berlijn!