Ronde van de westfriese omringdijk en de jacht op de tandem

Afgelopen zondag fietste ik samen met Ramon 80 kilometer tijdens de Ronde van de Westfriese Omringdijk. Een mooie fietstocht die ons de polder en idyllische dorpjes van Noord-Holland liet zien. En waar we tijdens het fietsen al snel op de bovenstaande titel kwamen…. Tijd voor een terugblik op deze zonnige zomerse dag. 

Als rond 7 uur mijn wekker gaat, denk oeioeieoei wie zijn idee was dit ook alweer… ohwja de mijne hahahaha. 1 tel later heb ik er alweer megaveel zin in en stap ik uit bed. Nicky ligt nog lekker te pitten, want hij hoeft minder aan ‘voorbereiding’ te doen. Beneden warm ik een paar pannenkoeken op en zit te genieten van mijn thee en pannenkoek. Ik verzamel mijn eten en drinken, trek mijn fietsoutfitje aan en inmiddels staat vriendlief onder de douche. Terwijl ik met mijn fiets bezig ben eet hij een ontbijtje en om 8:45 uur zitten we in de auto en gaan we op pad naar Alkmaar.

Er zijn meerdere plekken waar je kan starten met de fietstocht en er zijn natuurlijk ook meerdere afstanden. Ramon en ik hadden besloten om dan de 80km vanuit Alkmaar te gaan doen. Alkmaar is een wat grotere plaats met meer winkels (en vaak ruimere openingstijden) en veel terrasjes waardoor Linda en Nicky zich ook konden vermaken in de tussentijd. Daarna zouden we met zijn allen gezellig uit eten gaan in Hoorn, dus voor alle 4 wat leuks. De start/finish lag niet in het centrum, maar net erbuiten, dus dat was prima voor met de auto. Na ongeveer 50 minuten rijden Nicky en ik het parkeerterrein van Ranzijn op. De vlaggen van Le Champion en de boog van AGU was al van veraf te spotten, dus het was niet moeilijk waar we moesten zijn. Ramon en Linda waren iets vertraagd, dus haalde ik ook alvast voor Ramon zijn ‘startpakketje’ op. Stuurbordje, banaantje en een stempelkaart.
Nicky heeft ondertussen mijn fiets uit de auto gehaald en samen hangen we mijn voorwiel erin. Stuurbordje erop, bidonnetjes erin en klaar. Ineens zie ik in de verte de auto van Linda en Ramon aankomen en begin vast met zwaaien. Het is gelijk supergezellig en we hebben er allemaal heel veel zin in.

Niet veel later denk ik een bekende te zien, maar ik twijfel. Ik zie dat hij ook twijfelt (tja niet zo lastig met een helm op je kop en een zonnebril er nog bij), maar ineens weet ik het zeker… het is Andy! Fotograaf Andy, hij gaat deze dag voor Le Champion aan de slag. We kletsen even, hij maakt nog even een filmpje van mij en gaat dan snel verder. Terwijl Ramon nog even naar de WC is probeer ik nog even mijn klikpedalen uit. Ik twijfel of ik met de klikpedalen ga fietsen of met gewone schoenen. Maar goed, op 1 keer vallen na is het afgelopen vrijdag ook goed gegaan. Ik hak de knoop door en ga met klikpedalen op stap! Ramon stelt ze nog een beetje af en niet veel later zijn we echt ready to go! 

Ramon heeft de route op zijn garmin gezet, maar zoals beloofd staat alles eigenlijk netjes uitgezet. We zijn nog maar net onderweg als we een sportieve tandem spotten. We naderen ze heel slow, maar steady en maken ‘het inhalen van die tandem’ tot ons doel. Er zitten tenslotte mensen op leeftijd op en wij als ‘broekies’ zouden deze toch makkelijk in kunnen halen? We genieten ondertussen van het mooie uitzicht en de prachtige huizen die voorbij komen. We hebben het tempo er al lekker in zitten en als we bij een kruising naar links moeten ruik ik onze kans om de tandem in te halen. Ik zeg tegen Ramon ‘dit is onze kans’ en we fietsen semi-nonchalant, maar wel dik versneld voorbij hahahahaha. Did it!

Niet lang daarna halen we op een dijkje nog een ander clubje in en merk ik dat ik al een beetje dorst begin te krijgen. We hebben inmiddels het tempo iets laten zakken en shittt daar gaat de tandem. Om onze ego’s toch een soort van hoog te houden grap ik ‘ maar hun trappen met zijn 2, dus 2x zoveel spierkracht’ 😛 . Terwijl we rustig aan doorfietsen neem ik even wat te drinken. Jammie, wat kan water toch lekker zijn. Ik plaats mijn bidon terug en dan gaat het mis. PATS BOEM…. daar ligt mijn bidon. Gelukkig rolt deze van mij weg en rijd er niemand achter mij die eroverheen kan, maar ik klik snel uit, rem en loop terug. Ik pak de bidon en stap weer op. We worden nu ook door het andere groepje ingehaald en zetten snel de achtervolging in. In de verte zien we de tandem fietsen en gaan weer ‘op jacht’.

We fietsen op een open vlakte en heel even wanen we ons in het wilde westen. Een trekker en de tandem in de verte, een open dorre vlakte en een treinspoor. We missen alleen nog de voorbij waaiende stukjes hooibaal en het welbekende muziekje. Ondertussen ben ik vast begonnen met het fluiten van het muziekje en schieten we allebei in de lach. We gaan weer door een dorpje en zien ineens het bordje ‘u nadert een stempelpost’ hangen. Niet veel later klik ik uit en nemen we de eerste korte stop. Zo, de eerste 27km zit erop! We genieten van een lekker bekertje isostar  en een stroopkoek. Ik drink even genoeg water, vul mijn bidon en niet veel later stappen we weer op 
Op naar de volgende stempelpost en op zoek naar de tandem! Deze is net iets voor ons van de verzorgingspost vertrokken, maar we vinden ze niet meer. De spannende ‘western’ is helaas al tot zijn einde gelopen en moeten lachen om een geit die keihard ligt te chillen langs de weg. We praten over van alles en nog wat en voordat we het weten zijn we al bij de volgende stempel/verzorgingspost in Kolhorn op 39km. Bijna op de helft en nog fris en fruitig! Bij deze post is het een stuk drukker en maak ik even gebruik van de dixi. Wederom een isostar en wat water, want het is warm! Dus we moeten goed drinken! 

We stappen weer op en slingeren lekker verder op de dijk. We gaan steeds sneller, halen kleine groepjes in en het gaat zo lekker. Een kleine 7km op weg staat er een bordje, lastige oversteek… hmmm wat zullen ze hiermee bedoelen? Er is wel wat verkeer, maar dat zullen ze vast niet bedoelen. We gaan de weg over en zien de fietsers voor ons ineens op een ander deel fietsen.. ohw hmm we hadden een kleine inham voor het fietspad moeten hebben en fietsen nu op de gewone weg. We keren zodra het kan en gaan snel verder op het fietspad. Inmiddels zit er niet heel ver achter ons een soort van peloton uit de tour de france en is het wachten voordat ze voorbij zoeven. Ze schieten voorbij en voor de grap haak ik aan. WOW dat voelt lekker!! We fietsen, zonder dat ik het doorheb gemiddeld 36km/uur en ik kan het best aardig bijbenen. Helaas komt er een kruising aan met stoplicht en ben ik net uitgeklikt als het net op groen springt. Door bochtjes en een raar fietspad kom ik niet echt meer achter de groep te hangen en moeten we ze laten gaan. Desondanks gaan we met volle vaart het volgende deel van de dijk op en lijkt het wel alsof hier ineens een warme föhn is aangezet. We fietsen lekker door, hebben iemand in het wiel hangen, en er komen diverse andere groepjes voorbij.

Ineens zie ik een fotograaf staan, trek zijn aandacht en er wordt een foto gemaakt. Helaas heb ik deze nog nergens gezien, maar volgens mij moet het een onwijs toffe foto zijn geworden. Ik geniet van de prachtige luchten en de vergezichten als een paar kilometer later ineens registratiematten van mylaps zie liggen. Ik zoek de fotograaf, steek 1 hand op en vergeet even dat je best wel hobbelt over die matten en moet snel mijn hand bijzetten op het stuur. Hahahhhaha notice to my self… als er registratiematten zijn, geen handen van het stuur hahahahaha. Mocht je het filmpje willen zien, klik dan even hier. 

Niet lang na het fotopunt verschijnt er een bordje voor een stempel/verzorginspost. We zitten inmiddels op 63 kilometer en als ik op mijn telefoon kijk zie ik dat Nicky en Linda een foto vanuit een bootje hebben gestuurd. Ze vermaken zich prima zo te zien en we sturen ook even een foto terug om te laten weten dat alles nog steeds goed gaat. 

Na uitgebreid te hebben gedronken en wat te hebben gegeten stappen we weer op de fiets voor het laatste stukje. Nog 17 kilometer te gaan, dus ongeveer 45 minuten lekker trappen. Voordat we het weten hebben we weer anderen in ons wiel hangen en aan de ene kant is dat prima, maar aan de andere kant eigenlijk ook best irritant. Is in ieder geval iets waar ik aan moet wennen hahaha, zeker als ze gewoon plakken, niks zeggen en al helemaal niet ook eens op kop gaan rijden. Het zal erbij horen en probeer mij er niet teveel aan te storen. We fietsen inmiddels in de gemeente Alkmaar, rijden door leuke dorpjes en naderen steeds meer het centrum van Alkmaar. Ineens begin ik wat te herkennen en weet ik het weer… hier heb ik ooit mijn auto geparkeerd toen ik de Alkmaar city run ging lopen. We zijn nu vlakbij hartje centrum, maar we gaan hier helaas niet doorheen. Had wel tof geweest, maar snap ook wel dat ze dat niet doen.

Ik heb geen idee hoe lang we nog moeten als Ramon ineens een stuk harder fietst en 2 fietsers in begint te halen. Ik ga er achteraan en ineens zie ik de gele vlaggen van Ranzijn opdoemen. We fietsen natuurlijk niet via de kortste weg, maar via allerlei bochtjes, maar koersen wel met een behoorlijke vaart op de finish af. Heerlijk! Op tijd rem ik af, klik ik vast uit en Bam! Binnen! Hoppa! Dat hebben we toch maar mooi gedaan. We halen onze welverdiende medaille op en appen naar Linda en Nicky dat we er zijn. We hadden eigenlijk wel een ontvangstcomité verwacht, maar later blijkt dat ze ons 10 minuten later hadden verwacht. We settelen ons in de schaduw en wachten op onze supporters. 

Niet heel veel later kwamen onze supporters aanlopen en ohhh allemaal lekker eten en drinken, met een speciaal drankje :-). 

Ramon en ik lijken wel 2 uitgehongerde beren, want binnen no-time is het allemaal op. Nog even een ‘echte’ finishfoto en dan is het tijd om ons om te kleden, de fietsen weer in de auto’s te doen en om met onze supporters door te rijden naar Hoorn. Oh en de tandem… die hebben we niet meer gezien, die leken wel in het niets te zijn opgegaan 😉

Het was een supermooie fietstocht en het was allemaal heel goed geregeld door Le Champion. Goede verzorgingsposten, alles netjes met bordjes aangegeven (zelfs eventuele obstakels op de weg) en zelfs een paar ‘klaar-overs’ bij vervelende kruispunten. Volgend jaar hoop ik een langere afstand te kunnen fietsen, want dat ik deze tocht vaker ga fietsen staat bij deze vast!