De nachtmerrie van elke hardloper en specifiek de marathonloper…. Stranden met zicht op de finish. Dit gebeurde Job Pennekamp bij zijn 1e marathonpoging, hij stortte in elkaar bij kilometer 39 en was niet meer in staat om te finishen. Vier jaar later probeert hij het opnieuw en finisht glorieus na 42 kilometer en 195 meter in het Olympisch stadion. In plaats van niks te doen tijdens zijn herstelperiode schreef hij het boek ‘Nooit meer bananen’. Een 42195 woorden tellend boek die mij alleen al pakte door de titel.
Een paar weken geleden zie ik ineens een berichtje verschijnen op de Facebook pagina van mijn favoriete hardloopmagazine de Runner’s World over een boek ‘nooit meer bananen’. Ik ben meteen getriggerd door de titel, want ik eet ook bijna nooit meer bananen (behalve de snoepbanaantjes 😉 ). Dat boek moet ik lezen!
2 weekjes later heb ik het boek binnen en duik ik er meteen in. Het boek leest lekker weg en voordat ik het weet heb ik al een kwart marathon erop zitten.. HUH? Een kwart marathon? Ja! Want Job neemt je elke kilometer mee van zijn 2e marathonpoging. Tussendoor blikt hij terug op wat er 4 jaar daarvoor en in de tussenliggende periode is gebeurd.
Tijdens het lezen van het boek heb ik meerdere keren heel hard moeten lachen, maar ik heb zelfs een paar tranen gelaten. Het was voor mij een boek vol herkenbare momenten. Een bekertje bij de drankpost missen doordat iemand net voor je in de weg loopt, veel energie krijgen van familie en vrienden die langs de kant staan en ook een aantal gedachtes die hij beschreef zijn zo herkenbaar. Door de manier van schrijven lijkt het zelfs een beetje of ik nu zelf de hele marathon van Amsterdam heb gelopen. 
Kortom ik vond het een heerlijk boek om te lezen en ik weet zeker dat menig hardloper mijn mening zal delen na het lezen van dit boek. En de titel?? Daar zal je toch echt zelf het boek voor moeten lezen 😉
Nooit meer bananen is een leuk boek om op je verlanglijstje voor de sinterklaas of kerst te zetten. Het boek is te koop voor €14,95 en hier te bestellen.
Comment
[…] echt wel een soort van uitgerust wakker. Ik schrijf na mijn ontbijtje een blog over het boek ‘nooit meer bananen‘ en stap niet veel later alweer de auto in richting het […]