Vorige week zondag vond de marathon van Leiden plaats. Ikzelf liep de halve marathon, mijn 1e halve sinds de bevalling van Oliver 10 maanden geleden. Maar ook het 1e wat grotere evenement sinds het hele Covid gebeuren. Een terugblik op dit feestje, die stiekem toch ook wel pittig was, lees je nu hier.
27-08-2021
Na een kort overleg met trainer Henny durf ik mij in te schrijven voor de halve van 10 Oktober. Leiden gaat zo goed als zeker door en nu heb ik na de ‘dam tot damloop’ een mooie logisch vervolg op de wederopbouw. En ook loopmaatje Ron schrijft zich in, we spreken af samen te gaan lopen en er een mooi feestje van te gaan maken
Zaterdag 9-10-2021
Whoop Whoop morgen is het zover, morgen loop ik gewoon weer mijn 1e halve marathon. Na een klein loslooprondje thuis ga ik samen met Nicky en Oliver naar Leiden om alvast de startnummers van mij en Ron op te halen. Ik heb geen flauw idee hoe druk het de dag erna zal zijn en ze kunnen maar binnen zijn 😉 . Gelijk een mooi excuus om gezellig met zijn drieën een terrasje te pakken in Leiden voor een lekkere lunch. We parkeren de auto onder het plein waar alles voor de Leiden marathon staat opgesteld en als ik het terrein oploop krijg ik echt weer de kriebels.
Potjandorie na ruim 1,5 jaar geen grote evenementen te hebben gelopen is dit dan weer zo kicken… en dan is het pas de dag ervoor. De startnummers zijn zo gehaald en we strijken daarna via een wandeling over de markt neer op een terrasje.
Zondag 10-10-2021
YES het is zover!! De dag begint al op tijd, want Ron wil graag vroeg uit Koudekerk vertrekken om zo de wegafsluitingen voor te zijn. En zo kunnen we maximaal de sfeer proeven en niet geheel onbelangrijk de marathonlopers uitzwaaien. Een aantal bekenden van ons lopen mee, dus dat is wel zo leuk. Rond 8:15 uur stap ik in de auto en rijdt richting Ron, daar stap ik over in zijn auto en rijden we naar Leiden. Rond 9 uur staat de auto geparkeerd op een klein stukje lopen vanaf de start/finish.
Niet veel later lopen we het terrein op wat nu een stukkie drukker is dan de dag ervoor. En het duurt niet lang of we spotten al de 1e half open geknipte vuilniszak als poncho, heerlijk! Ron komt de ene na de andere bekende tegen en ik heb ondertussen via de app contact met mensen die onderweg zijn. Dit voelt weer zo goed!! De start van de marathon is om 10 uur en de halve pas om 11 uur. Met nog 10 minuten voor de start van de hele lopen we richting de startvakken om daar een aantal bekenden te zoeken en ze succes te wensen. We kunnen ons lijstje afvinken en hebben iedereen gesproken en gezien. We lopen langs de dranghekken rustig terug richting de startstreep als Ron ineens zegt… we zijn zojuist langs ‘Freek’ gelopen. Ik denk ‘uhm freek wie? Instanaam?’, maar al snel komt er achteraan ‘die van Suzan en Freek’. Ik draai mij nonchalant om en kijk even snel en spot een startnummer. Ik kan niet goed zien of het een blauwe of groene is, dus of hij de hele of de halve loopt, maar ik denk wel meteen ‘cool, ik wist niet dat hij ook liep’. Niet veel later klinkt het Wilhelmus gezongen door een lokale zanger. Nu ik dit schrijf denk ik ‘ze hadden beter Freek kunnen vragen’, het klonk namelijk echt voor geen meter hahahaha. Daarna klinkt het startschot en komt de massa in beweging. We wachten tot de laatste loper aanstalten maakt om te gaan lopen, maar die staat nog te wachten op zijn GPS signaal terwijl de bezemwagen hem al voorbij rijdt. Oeps.
We lopen daarna terug richting het terrein om ons om te kleden. Ondertussen komen we de ene na de andere bekende tegen en duurt het wel eventjes voordat we de omkleedtenten bereiken hahaha. Gelukkig hebben we genoeg tijd en kleden we ons rustig om. Startnummer erop, tas inleveren en hup voor de zoveelste keer de dixi op. De rij bij de dixi’s is echter zo lang, dat ik besluit om ergens later een dixi te pakken. We lopen richting de straat waar de toegang tot de startvakken is en bij de hoek van vak B zie ik Annemerel met Philippa staan. Ik wist dat ze zou komen, want Arthur had last-minute besloten om de halve te lopen. We staan even te kletsen en de toch wel aanwezige spanningen in mijn lijf komen eruit via tranen. Zo stom en gênant, maar goed… het is eruit en ik kan door. Annemerel wenst mij succes en ga snel in de rij voor de dixi. Met nog 10 minuten voor de start prima op tijd hahaha. Gelukkig gaat het aardig snel en is het startvak dichtbij. We lopen het startvak in en jawel… het kan weer… een startvakselfie.
In het startvak kom ik collega van de radiologie Bas tegen. We staan te kletsen als er afgeteld wordt en heel langzaam komt er beweging in het vak.
Er is een enorme fuik, dus het duurt een paar minuutjes voordat we echt kunnen beginnen, maar eenmaal door de fuik denk ik ‘ kom op.. jij kan dit!’. Het plan is rustig beginnen en op het einde versnellen. Maar het hoofddoel: KEIHARD GENIETEN!…. en het liefst maximaal 2 uur lopen. Gezien de trainingen moet dit laatste goed haalbaar zijn en denken Ron en ik te finishen in een tijd tussen de 1:50-1:55 uur. We passeren de startstreep… Here we go!
Het duurt niet lang of ik hoor ‘KOM OP GABY’, Annemerel staat te roepen en te filmen, ik zwaai en loop rustig verder. Ook wordt ik gespot door de fotograaf van de 10 van Noordwijk nog voordat ik hem zie. Ik zit in mijn eigen bubbeltje, maar uiteindelijk zie ik hem nog wel, dus ik zwaai nog even.
10 van Noordwijk
Rustig aan, rustig aan…. Het voelt rustig, maar als ik op mijn horloge kijk is het toch wat sneller dan dat trainer Henny heeft opgegeven. Altijd even zoeken naar een tempo die eerste twee kilometers. Ondertussen passeer ik nog wat bekenden en draaien we het smalle weggetje langs Cronesteyn in. Al kletsend met wat andere lopers lopen we dit weggetje uit en komen we bij de brug over de A4. Ik grap nog tegen Ron ‘deze haalt de snelheid er in ieder geval af’, maar ik weet ook dat ik aan de andere kant weer lekker naar beneden kan. We lopen richting Zoeterwoude dorp en komen langs de 1e sponsenpost. Nou… die hebben we niet nodig. Het is nog best fris en zeker niet warm voor een spons. Er staat hier ook wat meer publiek en we worden gezellig aangemoedigd door jan en alleman. Ron komt weer de ene na de andere bekende tegen en het is 1 groot feest.
Net na de 5 kilometer staat de 1e drankpost. Ik loop deze halve met mijn camelbag en hoef dus geen bekertje te pakken. Ik kan lekker door in mijn eigen tempo, haal nog een bekende in en we gaan door richting Zoeterwoude Rijndijk. We lopen midden in de polder en het zonnetje probeert door het wolkendek heen te komen. Je voelt hem broeien en stiekem hoop ik dat hij wegblijft. Leuk voor de toeschouwers, maar je voelt dat als hij er is het ook meteen best wel warm is. Ik tel de kilometers in de polder af, kom wat bekenden tegen en geniet gewoon van het feit dat het weer kan.
Vlak voor het tunneltje onder de N11 staat de atletiekvereniging uit Alphen. Ooit trainde ik daar en zo leuk, mijn trainster van toen staat er ook. Ik zwaai en wordt luidkeels aangemoedigd, heerlijk! Thnx Judith voor de oppepper. We passeren een stel koeien bij een hekje en moeten erg lachen om de stille, maar starende toeschouwers. Langzaamaan komt de Rijneke boulevard dichterbij. Mijn moeder zou misschien daar naar toe fietsen en ik had ook gehint naar Nicky om daar met Oliver te gaan staan. We passeren de Rijneke boulevard, maar helaas. Wel staat er een oud klasgenoot en collega vlak voor de oversteek bij het ponton en ik ben heel blij met haar aanmoedigingen.
We lopen het ponton over en aan de overkant staat de vrouw van Ron met zijn schoonmoeder. Daar worden we flink aangemoedigd en draaien daarna langs de oude Rijn richting Leiderdorp. Hoera, we zijn halverwege en ergens denk ik ‘poehee we zijn pas op de helft’. Maar kom op… het gaat goed en ik ga dit gewoon doen! Vlak voor Leiderdorp komt Sergei bij ons lopen. Die blijft een geruime tijd bij ons lopen en we kletsen een beetje over van alles. Ondertussen spot Ron weer de ene na de andere bekende en moet ik lachen om al zijn capriolen om diegene kenbaar te maken dat hij er loopt.
In Leiderdorp vervloek ik het geslinger en vooral de klinkertjes. Bijna het complete parcours door Leiderdorp gaat over klinkers. Kilometer 13 t/m 17 is over k*tklinkers…. je begrijpt… ik werd er niet vrolijker van en het ging er zeker niet makkelijker door. Het koste toch wel wat meer energie dan ik dacht en ik ben heel blij als we de lage rijndijk opdraaien en over het asfalt verder kunnen.
Henny had gezegd, als je op de singels bent kan je gaan versnellen, dat gebeurt haast automatisch doordat ik weer op het fijne asfalt loop. Ook al voelt het niet echt als versnellen, ik loop achteraf gezien toch weer net iets sneller dan de kilometers in Leiderdorp. Alleen de singels nog af, het bekende klote bruggetje over, laatste stukje klinkers en dan ben ik er…. Dat is mijn gedachte inmiddels. Ik heb het gewoon zwaar, maar ik wil er niet aan toegeven. We lopen dan ook stug door en passeren op de singels een waterpost waar fotograaf Bjorn Paree staat. Ik roep naar hem ‘hey wel opletten he’ en hij moet lachen en schiet ondertussen nog deze toffe foto.
Bij 19.5 kilometer staat Herman, DE stationschef van Leiden centraal weer enthousiast aan te moedigen. Hij stond ook al in Zoeterwoude dorp en fietst dus gehele parcours langs om diverse loopmaatjes aan te moedigen. Zo leuk!. We passeren diverse terrasjes en ik ben nu echt aan het aftellen. Blijkbaar zat ik zo in mijn eigen bubbel dat ik een collega helemaal niet heb horen roepen.
En ja hoor… daar is die het welbekende ‘kl*tebruggetje’ van de Leiden marathon. Hoppa, we vliegen eroverheen en draaien de laatste straat met klinkertjes in. Er wordt geroepen nog 800 meter, oké.. nog 2 rondjes atletiekbaan en dan ben ik er. Ik kijk stiekem op mijn horloge en zie iets van 1:47 en een beetje staan. Ik moet lachen en gooi er ongemerkt een kleine versnelling in. Er staat best veel publiek langs de lijn en als ik Rondvaart Leiden passeer groet ik een oud collega die nog even aanmoedigd. De finish komt met rasse schreden dichterbij, ik kan het horen. Nog even een stukje omhoog, naar beneden, bochtje om en daar gaan we!! Op naar de finish.
10 van Noordwijk
10 van Noordwijk
Ik stuif de finish over en ben zo blij dat ik er ben! I DID IT!! De tranen beginnen te komen en ik gooi ze eruit. Zo stom, hoe makkelijk ik voor die hele zwangerschap een halve marathon en zelfs een marathon liep en hoeveel moeite dit mij nu kostte. Maar goed, ook dit is weer gewoon trainen, trainen en nog eens trainen. Deze halve was het begin van vast weer heel veel mooie halve en hopelijk ook weer hele marathons. Ondertussen krijg ik een filmpje van een klappende Oliver thuis en ik begin te stralen, daar doe je het dan toch weer voor. En de tijd… 1:50:31 minuten, f*cking trots! We halen onze welverdiende medaille op en gelukkig is hij toch minder lelijk dan dat ik dacht.
We lopen naar een leuk buggetje voor wat foto’s ten terwijl we daar staan komt Robert-Jan binnen. Hij heeft de hele gelopen en liep hem weer op zijn gemak binnen de 3 uur. We maken op het bruggetje nog even gezellig een foto en daarna lopen we door richting het finish bier.
Ondertussen spot Ron wederom ‘Freek’ en blijkbaar heeft hij dus de halve gelopen. Hij loopt al aan de andere kant van het hek en we kunnen het niet laten om te vragen hoe het is gegaan. En ach.. als we dan toch in gesprek zijn… dan kan een foto ook wel toch ;-).
We lopen nog even naar mijn collega’s bij de EHBO tent. 2,5 jaar geleden belandde ik daar na afloop van mijn 10 kilometer en ik wil even laten zien dat het nu goed gaat. Ze zien meteen dat het een stuk beter gaat en dat ik een goede kleur op mijn bekkie heb. We kletsen nog even over de loop en ze vertellen nog niks te doen te hebben gehad. Gelukkig, dat is een goed teken 😉
Ron neemt zijn welverdiende biertje en we wandelen na een gezellig gesprek rustig richting de tassen. Jeetje… wat een lang rij!! Ik ben blij dat ik een jasje in mijn rugtasje heb, want het duurt wel eventjes voor we aan de beurt zijn. We kleden daarna snel om, hebben aanspraak met wat andere lopers en wandelen dan rustig aan terug naar de auto. Eenmaal thuis krijg ik een knuffel van mijn mannen en wordt mijn medaille gekaapt. Oliver oefent vast op zijn medaille skills voor ons 1e echte loopje samen 😉
Leiden, je was weer ouderwets genieten en een feestje! Op naar Leiden 2022!
Leave A Reply