Kwartje voor de sfeer

Waar veel mensen maanden naar de uitgestelde marathon van Rotterdam trainde, kwam het voor mij pas last minute in mijn agenda te staan. Wees gerust, niet de hele hoor, maar gewoon de kwart… Een kwartje voor de sfeer 😉 . Het was een leuke ochtend, tijd voor een terugblik op deze dag.

In 2014 was het mijn 1e hele en sindsdien heb ik geloof ik geen 1 keer niet aan de start gestaan daar. Vier keer liep ik de hele en twee keer de kwart. Maar dit jaar zou ik er niet staan, in april zou het nog te vroeg zijn en nu in Oktober moest ik toch werken. Maar toen kwam daar het berichtje van Meta, ongeveer 1 weekje voorafgaand aan de marathon. Of ik misschien haar startnummer voor de kwart wil overnemen voor niks. Ik check mijn agenda en zie dat ik een avonddienst heb en agendatechnisch zou het dus moeten passen. Dus ik denk ‘waarom niet’ en zeg ja op haar lieve aanbod. Ik regel dat iemand anders uit Alphen mijn startnummer mee kan nemen en zo kan ik dus toch nog van start in Rotterdam.

Na een kort nachtje in verband met mijn avonddienst gaat om 6:45 uur mijn wekker. Ik heb gelukkig alles al klaar gelegd en zit om 7:25 uur kant en klaar in de auto. Het is heerlijk rustig op de weg en geniet van de mooie zonsopkomst onderweg. De autorit gaat voorspoedig, ik parkeer hem in de parkeergarage van de Kralingse Zoom en zit niet veel later in de metro. En ook deze is, op een paar andere hardlopers na, helemaal leeg. Bij station beurs stap ik uit en wandel op mijn gemak richting schouwburgplein. Over een nog nagenoeg lege Lijnbaan en ook bij het schouwburgplein is het nog rustig.

Ik ben ook wel heel vroeg, maar liever vroeg en rustig aan dan te laat en gehaast. Alle dixi’s zijn vrij van rijen, dus ik neem het er even van. Gelukkig heb ik een startnummer met bagagelabel en mag ik mij omkleden in de schouwburg. Ook daar heerst nog een serene rust. Ik klets met wat andere loopsters en maak nog een keer gebruik van het toilet. Ondertussen heb ik contact met Linda en Anja en wanneer zij bijna bij station Blaak zijn loop ik via het bagageinleverpunt richting Blaak. Het is nog een behoorlijk stukje wandelen en ik passeer de zo goed als lege Coolsingel. Dat vraagt om een foto ;-), ik ben er vast geweest hahaha.

Ik wandel rustig door en krijg een foto doorgestuurd waar ze ongeveer staan, uiteindelijk vind ik ze en is het zo leuk om ook de ouders van Linda en Anja weer te zien. Linda heeft een startnummer voor wave 1, Anja en haar vader voor wave 2 en ikzelf voor wave 3. De moeder van de meiden is de tassenwacht en is na afloop te vinden bij de skihut voor de after care.

Omdat ik geen zin heb om nog een half uur te wachten totdat mijn wave van start zal gaan, probeer ik om wave 1 in te glippen samen met Linda. Mijn startnummer wordt niet eens gecontroleerd en we lopen dus met gemak wave 1 in. We staan gezellig te kletsen en te feesten en genieten volop van het sfeertje.

Ineens wordt het nummer ‘you’ll never walk alone’ ingestart en Linda zegt ‘G*dver nu moet ik janken’ en ik zeg ‘dan doe ik met je mee’. Ook zeg ik nog ‘ goh wat grappig dat ze nu dit nummer ook hier bij de start draaien, dat doen ze anders nooit’. Nog vol in de veronderstelling dat het het een plaatje is, totdat we Lee Towers ineens wat tussendoor horen zeggen. WAAATTT zo gaaf!! Hij staat nu gewoon OOK bij deze start! Bij ons beide lopen de tranen over de wangen en we genieten tot de max.

Daarna klinkt het startschot en komt het startvak in beweging. We zien ineens Lee Towers ook staan en ik zeg tegen Lin, ‘ kom dit is onze kans’. We roepen naar hem, draaien ons om en maken een selfie. Hihi kicken toch.

Ik stop snel mijn telefoon weg en we gaan van start. Ik wens Linda al snel succes en ik zoek mijn eigen ritme. Omdat ik geen zin heb om echt te racen, loop ik lekker op mijn gemak. Met volle teugen geniet ik van de sfeer en bij elk deel met muziek maakt mijn hart een sprongetje. Ik zweep af en toe het soms stille publiek op door met mijn handen te zwaaien en ik vind het zoooooo leuk!! Het stuk met de klinkers bij de Kralingse plas is gewoon k*t. Ik grap nog met een aantal andere lopers ‘nou ze hebben 1,5 jaar de tijd gehad om asfalt te leggen en nog ligt het er niet’ hahaha.

Bij 4 km staat Harry (DJ Flyon) van verre begin ik al te zwaaien en ik geef hem een high five, heerlijk! Ik krijg er extra energie van en niet veel later nog meer als weer echt asfalt onder onze voeten hebben hahaha. Ineens hoor ik “hey Gaby’ en ik zie Ilona (dutch runnergirl) naast mij lopen. Hey wat gezellig!! We lopen een stukje samen op en passeren samen de drankpost. We hebben er een lekker tempo in, maar Ilona neemt na de drankpost een beetje gas terug. Ik zit er lekker in en besluit lekker door te lopen, ik wens haar succes en loop door. De weg waar we op lopen is  een bekend stuk van de marathon route en hier staat lekker veel volk.

Ik weet nog dat ik in 2019 hier Erik en Hampus tegenkwam en dat Erik bij mij aanhaakte en mij naar mijn PR hielp. Er komen allerlei herinneringen boven aan toen. Zo erg als ik toen na afloop naar de gedver was, zo ‘fris’ voel ik mij nu nog. Maar ja, ik loop nu ook gewoon op een lekker tempo en niet op PR koers hahaha.

De kilometers vliegen voorbij en net na de 7 kilometer gaan we weer van het marathonparcours af. Net na de bocht die we maken ligt een man op de grond, er zitten al genoeg mensen omheen en ik hoor ‘piepjes’. Ik vermoed van de AED en dat is geen goed teken. Omdat er al genoeg mensen omheen zitten besluit ik om door te lopen, die man is vast in goede handen.

We lopen weer over klinkers en ik besluit om op de stoep te lopen. Dit is echt zo’n saai stuk route en ik kijk uit naar het wat drukkere deel. Ineens klinkt daar weer muziek en ik zie de startboog in de verte. Er wordt heerlijke muziek gedraaid en ik maak er helemaal een feestje van. Ik loop onder de kubuswoningen door en ik geniet!

Ik zie de markering met nog 1000 meter te gaan op de weg en ik weet, de finish is nabij.

Vlak voordat ik de Coolsingel opdraai gooi ik nog even mijn waterflesje weg en draai dan volle bak genietend de Coolsingel op. Ik probeer te spotten waar Rob staat en ja hoor, daar staat ie. Hij schiet een aantal mooie foto’s waar ik weer heel blij mee ben.

Ik heb er ondertussen nog een mooie versnelling ingegooid, maar ik weet ook dat de Coolsingel lang is. En ook dit keer is hij er niet korter op geworden hahaha. Toch weet ik met zicht op de finish nog net even meer gas erop te gooien en finish met mijn handen in de lucht!

BAM! 52:26 minuten lang KEIHARD genoten van de geweldige sfeer die er nu al bij de kwart was. De sfeer die gedurende de dag alleen maar beter en beter zal worden als de helden van de marathon binnen beginnen te druppelen.

Ik wandel rustig naar de medailles en ohhhh wat is hij mooi. Ik vind het ontwerp echt prachtig dit keer en ben zo blij dat ik er toch weer bij was. Daarna wandel ik rustig naar het Schouwburgplein en merk dat ik het toch wel fris begin te krijgen. Ik haal mijn tas, laat een onbekende even een foto maken en kleed mij daarna rustig weer om in de Schouwburg.

Eenmaal warm omgekleed wandel ik richting de skihut, maar ik krijg een berichtje van Linda dat ze al binnen is. WHUUUTT wat goed!! Ineens zie ik Yldau lopen en ik roep naar haar. We kletsen kort, maken nog even een foto en daarna gaat ze zich snel warm aankleden.

Linda loop ik tegemoet en samen lopen we richting de Skihut. Linda heeft een parcoursrecord gelopen en ik ben supertrots op haar! Bij de Skihut zien we al snel Aukje zitten en we installeren ons heerlijk op het bankje. We nemen allebei een warme chocolademelk met slagroom en proosten daarmee op de heerlijke loop. Het duurt niet lang of Leo en Anja voegen zich ook bij ons en het gezin is compleet. We kletsen nog even en vertrekken daarna met zijn vijven naar de dichtsbijzijnde metrohalte aan de Coolsingel.

Nog even wat medaillefoto’s en dan is het tijd om de metrohalte in te stappen. De terugreis gaat weer net zo voorspoedig als de heenreis en eenmaal thuis zit een lief klein jongetje op mij te wachten. Ik krijg nog net een natte kus voordat hij de medaille van mij jat om hem nader te bekijken.

Rotterdam, ik heb weer even kunnen proeven van ‘De Mooiste’ en dat smaakt toch echt weer naar meer 😉 .

Dankjewel Meta voor het startnummer, Frank voor het halen ervan, Familie de Klijn voor de gezelligheid en Rob voor de foto’s.