Het is alweer even geleden, maar we gaan nog even terug naar dinsdagavond 21 september. Terug naar een kleinschalig hardloopevenementje in het prachtige natuurgebied Broekpolder.
Begin september krijg ik een linkje doorgestuurd van Augusta dat zij weer een hardloopevenement organiseert. Dit keer met de one and only Björn Koreman aan de finish om de medailles uit te reiken. Door de vakantie die ik tijdens het evenement heb weet ik niet zo goed of ik wel of niet mee kan doen. Misschien vertrekken we nog voor een paar dagen naar België en dan dan wordt het lastig. Die plannen gaan niet door en ik wil mij op de donderdag voor het evenement toch nog even inschrijven en zie dat het niet meer kan. Jammer! Toch stuur ik Augusta nog een berichtje of er een na-inschrijving is en krijg meteen terug, voor jou heb ik nog wel een plekje. Zo lief! Een dag later krijg ik alle event info en zo sta ik een paar dagen later in Vlaardingen voor een rondje hardlopen.
Het is prachtig weer geweest die dag en ook die avond is het heerlijk loopweer. Niet te warm, niet te koud, weinig wind, kortom perfect! Na een redelijk voortvarende autorit kom ik aan bij de voetbalvelden van Vlaardingen. Ik moet even zoeken waar ik precies moet zijn, maar ik zie al snel iemand lopen met een Runningfriends shirt en besluit om die te volgen. En jawel… niet veel later zie ik Augusta al staan en weet ik dat ik goed zit. Het is een fijn weerzien en ik krijg mijn nummer aangereikt. Ik ben ruim op tijd en duik nog even ergens de bosjes in om te plassen, poehee dat lucht op! De sfeer is ontspannen en ik sta gezellig vooraf te kletsen met een aantal oud bekende waaronder Saskia en Marnix. Ook Björn staat er bij en we maken alvast een foto, want… ja nu zie ik er nog een soort oké uit hahahaha. Ondertussen probeer ik een beetje van zijn snelheid op te snuiven, want ja… je weet maar nooit 😉
Terwijl we staan te kletsen vraagt Marnix wat mijn plan is, uhmmm gewoon lekker easy 10 kilometer lopen. De 10km is 2x hetzelfde rondje, iets waar ik niet zo’n fan van ben, maar vooruit. Hijzelf loopt de 5km en heeft het over 5 min/km. Nou poehee, dat is mij veel te snel joh… heb ik helemaal geen zin in hahaha. Hij denkt dat ik uitkom op een tijd tussen de 50 en 55 minuten, nou we gaan het wel zien.
Voordat ik het weet is het al bijna 19 uur en is het tijd om richting de startstreep te lopen. Ik start lekker achteraan, zo loop ik niemand in de weg. 3-2-1 GO! Iedereen stuift weg en ik loop ook op mijn gemakje de startstreep over. We lopen het start/finish laantje uit en lopen rechtsaf. Niet veel later staat Rob sportfotografie al, dus hoppa… even poseren voor een foto.
Er loopt niet ver voor mij een groepje en ik kom steeds dichterbij. Ik haak aan en loop al kletsend met 1 van de dames gezellig weg. Ze had als doeltempo rond de 5:15 min/km, maar we lopen de eerste kilometer in 5:05… de tweede in 4:57 en komen eigenlijk niet boven de 5:00 minuten per kilometer uit. Bij kilometer 4 gooit ze toch een beetje het gas eraf. Ze loopt harder dan op haar schema had staan en besluit om daar toch naar te luisteren. Ik roep nog ‘ een schema is een leidraad’ en loop lekker in hetzelfde tempo verder. Het voelt eigenlijk gewoon goed en ik zie wel hoe lang ik het volhoudt. Ergens ben ik ook misschien wel getriggerd door de 5 min/km van Marnix hahaha. Ik loop in ieder geval lekker verder en geniet van het heerlijke loopweer en de prachtige ondergaande zon. De lucht neemt allerlei mooie kleuren aan en ben echt aan het genieten. Ineens duikt Rob weer op en schiet weer een mooi plaatje.
Heel even baal ik als ik langs het finish laantje loop… ik moet nog een rondje en er is bijna niemand meer die dit ook loopt. Ik gris snel een bekertje water van het tafeltje en moet weer wennen aan het drinken uit een bekertje. Omdat het een natuurgebied is besluit ik om het bekertje mee te nemen om ergens in een prullenbak te gooien. Ik loop lekker verder en probeer dichterbij diegene die verderop loopt te komen. Ondertussen mik ik mijn bekertje in een prullenbak en kom heel langzaamaan steeds dichterbij. Het wordt ondertussen echt wat meer schemerig, maar nog steeds met een prachtige lucht. De kilometers volgen elkaar snel op en gaan elke keer nog steeds sneller dan 5 minuten per kilometer. Mooi! En ja hoor, daar is Rob weer. Op haast hetzelfde plekje en dit keer met een dikke vette flits word ik op de foto gezet.
De zon is nu net onder en het wordt snel donkerder, maar ik ben er bijna. Ik zwaai nog even naar een langsrijdend politiebusje en yes ik zie het finishlaantje. Ik draai rechtsaf het laantje in en zet nog even een eindsprintje in. Met armen in de lucht en een grote lach op mijn gezicht kom ik de finish over! BAM! Sub 50 it is!! 49 minuten en 10 seconden!
Björn komt naar mij toe en zegt ‘ uhhh dat is toch een stuk sneller dan je had gedacht’ en ik beantwoord het met een hele grote glimlachende ja! hahahaha. Ook Marnix komt naar mij toe en ik vertel dat ik getriggerd was door zijn 5 min/km. Hij moet erom lachen. Ikzelf ben zo blij! Weer een flinke hap van mijn postpartumPR af! Hoppa.
Ik krijg een lekker blikje just say double en we wachten met zijn allen op de laatste loper en startnummerlotterij. Heerlijk dat dit weer kan! Het was keihard genieten deze avond en smaakt echt weer naar meer.
Dankjewel Augusta voor dit toffe evenement en dankjewel Björn voor een beetje snelheid ;-).
Leave A Reply