Elke keer zag ik hem voorbij komen, maar er was altijd wel wat waardoor ik de Zilveren turfloop in Mijdrecht niet kon lopen. Dit jaar had ik niks… dus ik schreef mij in, seinde loopmaatje Ron erover in en zondag 7 November was het dan zover. Tijd voor een terugblik op deze loop met een verrassend einde.
Na een avonddienst te hebben gewerkt en nog een avonddienst later vandaag voor de boeg, twijfel ik of ik ga. Ron dacht in eerste instantie mee te gaan, maar kon last-minute toch niet. Ik heb niet zoveel zin om in mijn eentje te gaan, maar het is qua tijdstip niet handig om Oliver en Nicky mee te nemen. Het waait behoorlijk buiten en ik zal toch mijn kilometers ‘moeten/willen’ maken, dan is het stiekem misschien wel beter om het in gezelschap van anderen te doen. Dus ik hak de knoop door en ik besluit om toch te gaan.
De start is om 11 uur en ik stap rond 9:30 uur de auto in richting Mijdrecht. Ik vind vlakbij de sporthal een mooi parkeerplekje en alles loopt voorspoedig. QR code scannen, speciaal armbandje om en startnummer halen, voordat ik het weet heb ik eigenlijk alles al.
Het duurt niet lang of ik kom al de eerste bekende tegen en maak er een gezellig praatje mee. We hebben het over het weer en dat ik mij misschien toch wat te fris gekleed heb. Een t-shirt en korte broek voor het lopen. Ik merkte namelijk in Mijdrecht pas hoe hard het eigenlijk waaide. Het is zoals het is en dan moet ik maar wat harder doorlopen is de conclusie van het gesprek hahaha. Ik zie nog een bekende zitten en loop daar gezellig naar toe. Terwijl we staan te kletsen spot ik de volgende. Als Nathalie wil gaan warmlopen, loop ik gezellig naar Aniek toe en voelt het echt weer als vanouds.
Nog even een keer plassen en ik ben er klaar voor. Ik wandel naar de start en hoor dat de start met 15 minuten is uitgesteld… het is mij niet geheel duidelijk waarom, maar ik vermaak mij prima door wat te kletsen met andere lopers. De minuten vliegen voorbij en voordat ik het weet mogen we dan toch van start.
Ik heb geen zin om echt heel hard te lopen en ga op standje ‘cruisen’ van start. We beginnen in ieder geval met een heerlijk zonnetje en een flinke bak wind tegen. Oeiii het waait echt hard en ik probeer een beetje te schuilen achter anderen. De weg is redelijk smal en ik moet goed opletten met mensen inhalen. Ik maak wat foto’s onderweg en ben aan het genieten.
Na bijna 2 kilometer maken we een bochtje naar links en gaan een dijkje op. Het duurt niet lang of ik herken ineens waar we zijn. Hier heb ik regelmatig gefietst en als we met 2,5 kilometer rechts afslaan ben ik echt op herkenbaar gebied. We lopen namelijk langs de kromme Mijdrecht en dat is echt een prachtig stukje om te fietsen, maar ook om te lopen. We hebben de wind nu zij/tegen en ik loop een beetje van clubje naar clubje. Nergens kan ik echt blijven hangen, ze lopen net te langzaam. Ik zie de lucht alsmaar donkerder worden en het ik zie heel licht een regenboog verschijnen. Het is wachten op de eerste druppels die geheid zullen gaan vallen.
Niet veel later vallen de 1e druppels en niet veel later is het of er een douche open gaat. Ik zet mijn zonnebril maar bovenop mijn hoofd, want die heb ik niet meer nodig hahaha.
Bij 6,2 kilometer slaan we rechtsaf en gaan we ‘weg’ bij het water. Ik heb het zo enorm naar mijn zin, voel mij goed en ga als een malle de bocht door. Het valt de verkeersregelaar op en ik moet lachen om zijn reactie. Ik ben ondertussen nog steeds allemaal lopers aan het inhalen en rond 7 kilometer passeer ik een man die vraagt of ik de 10 of de 15km loop. Ik zeg de 10km en voeg er aan toe, anders zou ik wel heel snel. De 15 kilometer startte namelijk later en lopen volgens mij deels het zelfde parcours. Hij beaamt het, maar zegt ‘ je ziet er nog zo fris uit, dus ik ging even twijfelen’. Ik voel mij ook echt nog goed en ik wens hem succes. We slaan niet veel later weer rechtsaf en krijgen nu de wind in de rug.
Het regent nog steeds flink door en omdat ik hier eerder vandaag met de auto heb gereden weet ik dat het ongeveer deze weg nog uit is tot de finish. Ik loop toch wat harder dan dat ik eerder had bedacht, maar ik heb geen zin om mijn tempo te verlagen. Als ik wordt ingehaald door een andere dame haak ik een tijdje aan, maar ik moet uiteindelijk lossen. We zijn er nog niet en ik moet ook nog werken vanavond, dus ik moet nog wel wat overhouden.
Het einde van deze lange weg is in zicht, vlak voordat we het laatste bochtje naar links afslaan passeer ik een dame die nog probeert aan te haken. Ik versnel lichtjes en uiteindelijk als we de bocht door zijn en ik de finish zie zet ik toch een eindsprintje in. Het competitieve zit er toch nog wel in hoor 😉 en ik blijf haar netjes voor.
Ik kom de finish over in een tijd van 49:22 minuten en ben dik tevreden. Ondanks het echte Hollandse herfstweer heb ik heerlijk gelopen. En ik ben ik niet compleet naar de gedver, maar heb wel lekker doorgelopen. Ik haal mijn welverdiende medaille op, laat nog even een foto maken en loop dan rustig aan weer terug naar de sporthal. Daar haal ik mijn tas op, kleed mijn om en vertrek weer richting Alphen.
Het was een leuk en mooi evenement en ik heb geen spijt dat ik gegaan ben… en ook wat betreft mijn kledingkeuze had ik geen spijt 😉
Leave A Reply