Al maanden stond zondag 13 maart in mijn agenda geblokt voor de 20 van Alphen, maar helaas kwam daar 28 januari de mail dat het niet door zou gaan. Balen! Wat had ik graag samen met Oliver door Alphen willen lopen die zondag. Wel stond er dat je die dag vrij moest houden, want er zou nog een leuke actie komen… nu hield ik hem sowieso al geblokt om alsnog 20 met Oliver te lopen die dag, maar ik was benieuwd wat de actie zou zijn.
En ja hoor een paar weken later werd daar de virtuele editie aangekondigd, inclusief startnummer en medaille! Inmiddels had ik netjes mijn inschrijfgeld van de 20 van Alphen terug en kon je je aanmelden voor €2,50 voor deze editie. Nou hup, inschrijven maar! En gelijk ook Oliver ingeschreven. Loopmaatje Ron schreef zich ook in en zo werd een plannetje gesmeed voor zondag 13 maart. Veel lees en kijk plezier 🙂
Zondag 13 maart
Om 8:45 uur stipt staat Ron voor de deur, mijn moeder en bonusvader zijn er ook. Zij komen even aanmoedigen bij de start en komen wat foto’s maken. Als 2 echte paparazzi hebben ze beide hun spiegelreflex camera mee, dus we kunnen wat verwachten hihi. Ik slinger Oliver in de wagen met startnummer en we wandelen rustig naar onze start. Klein voordeel van een virtuele editie, je kan starten waar je wilt. Nu loopt de officiële route van de afgelopen jaren langs mijn straat, dus we besluiten om gewoon deze route te volgen. We starten bij ‘de ster’, dat is normaal ongeveer op 12,5 kilometer en lopen dan gewoon met de route mee.
Ron heeft een klein boxje mee, en als om 9 uur het nieuws wordt voorgelezen maken we nog even een startvakselfie en dat levert al een hilarisch beeld op voor ons.
Iets na 9 uur gaan we dan echt van start. De paparazzi volgen ons een stukje met de fiets en we zullen ze later op de route weer tegenkomen. Ik heb goede hoop dat Oliver in slaap zal vallen onderweg, aangezien we lopen rondom zijn ochtendslaapje. We lopen richting het winkelcentrum de Herenhof, moeten nu wel stoppen voor verkeerslichten en lopen uiteindelijk na een paar kilometer langs de Rijn. Ineens zie ik daar mijn bonusvader staan en schiet hij weer een leuk plaatje. 
We lopen verder de hoofdstraat in en moeten even zoeken naar de goede route. Normaal loop je een stuk over de autoweg en nu moeten we de stoep op, dwars door het tankstation enz. Maar we komen er wel. Het grootste deel van de ondergrond is helaas klinkers dit deel van de route, maar later zal dit beter worden. Oliver slaapt nog steeds niet, maar zodra we het asfalt raken lijkt hij in slaap te sukkelen… we lopen inmiddels het dorp in richting de officiële start/finish, en ja hoor… de kerkklokken zijn zo hard aan het luiden, 3x raden wie er wakker wordt. Oeps. Bij de start/finish draaien we om en komt er net een andere loper aangefietst. Hij vraagt of hij een foto moet maken en daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen.
Ook maken we van hem nog een foto en vervolgen onze route. We lopen een stukje verder, staan even te dubben of we nou rechtdoor moeten of rechtsaf en krijgen van een langskomende lopen de instructie ‘rechtsaf’. Oké top! We vervolgen onze route, moeten even een extra heuveltje af en weer op omdat we nu niet zomaar de weg over kunnen steken. Ron biedt aan om de wagen te duwen, maar het gaat prima en ik zie het als extra training hahaha. We krijgen een tijdje lekker het toch wel stevig waaiende windje van opzij en ik bedenk mij dat dit best een saai lang stuk rechtdoor is. Meestal loop ik deze weg andersom en op de 1 of andere manier voelt die dan minder lang hahaha. Aan het einde van de weg zie ik weer 2 oranje jassen en ja hoor, de papparazi’s staan er weer :-). Oliver is nog steeds wakker zoals je ziet hahahaha.
We vervolgen onze weg richting Aarlanderveen en krijgen de wind behoorlijk tegen. Gelukkig buigt redelijk snel de weg iets af en krijgen we hem meer van opzij. We lopen richting de molenviergang van Aarlanderveen en bij de molen staan ze weer hoor. Ron gaat een stukje voorop lopen zodat we ook wat foto’s los van elkaar hebben.
Een klein stukje verderop stoppen we even. Ik heb zo’n dorst en moet echt even wat drinken. Ook probeer ik Oliver wat te laten drinken en eten, maar hij wil niks. Hij is moe, maar slapen lukt/wil hij ook niet. We pakken het lopen weer op en beginnen aan het laatste stuk van de route. We crossen Aarlanderveen door en lopen daarna op een dijkje langs de boerderijen. Daar staan de lammetjes in de wei en het is zo schattig. En ja hoor, ook daar staan ze weer hahaha.
We slaan af voor de laatste 4 kilometer en krijgen de wind weer een beetje tegen.
Ik merk dat het wel wat zwaarder begin te worden en op het einde van het stukje wind tegen stoppen we even omdat Oliver een beetje begint te protesteren. Ik weet niet wat hij wil en we lopen door.
We worden niet lang daarna gepasseerd door een groepje lopers, waarvan de laatste mijn oud atletiektrainster Judith is. Ze moet er hard aan trekken en er worden dus niet heel veel woorden gewisseld hihi behalve succes. Oliver begint inmiddels een soort brandweersirene te worden en we moeten echt nog even een keer stoppen 1,5 kilometer voor de finish. Ik til hem even uit de wagen en hij is meteen stil. Ik ren een klein stukje met hem op de arm terwijl Ron met de wagen rent. Het ziet er vast belachelijk uit, maar hij is stil. We worden inmiddels aangemoedigd door een moeder met 2 kinderen die staan te wachten op de ‘papa’ van het stel.
Ik slinger Oliver weer in de wagen en voor even is hij stil. De rest van de sirene negeren we, want hoe sneller we doorlopen, des te eerder kan hij eruit. Bij 20 kilometer op mijn Garmin zijn we nog niet op onze finish, dus we lopen door.
En ja hoor bij het tunneltje bij ‘ de ster’ staat de paparazzi inclusief Nicky 🙂 . We duiken het tunneltje onderdoor en onder ‘ de ster’ stoppen we onze klokjes, we zijn er! Onze netto tijd: 1:49:39 over 20,5e kilometer.
Natuurlijk waren we wat langer onderweg, maar goed…dat is oké. We hebben beide lekker gelopen, Oliver heeft het op de laatste 1,5e kilometer na goed volgehouden en dat is het belangrijkste. We wandelen daarna rustig naar huis en eenmaal thuis laden we de Thule en Oliver in de auto en rijden we naar een indoor skibaan in Alphen. Daar kan je namelijk je welverdiende medaille ophalen.
We krijgen onze welverdiende medaille omgehangen en ze zijn verbaast dat ik 20 kilometer lang samen met Oliver heb gelopen.
Er wordt nog een leuke foto van ons gemaakt en niet veel later neem ik afscheid van Ron na deze gezellige ochtend.
We krijgen trouwens te horen dat volgend jaar 12 Maart de 20 van Alphen weer zal zijn, dus zet hem vast in je agenda en loop gezellig mee!
Leave A Reply